Lucian, Dialogi meretricii, Κρωβύλη καὶ Κόρινανα. 1:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Κρωβύλη καὶ Κόρινανα. 1:)

ὦ Κόριννα, ὡσ μὲν οὐ πάνυ δεινὸν ἦν, ὅ ἐνόμιζεσ, τὸ γυναῖκα γενέσθαι ἐκ παρθένου, μεμάθηκασ ἤδη, μετὰ μειρακίου μὲν ὡραίου γενομένη, μυᾶν δὲ τὸ πρῶτον μίσθωμα κομισαμένη, ἐξ ἧσ ὁρ́μον αὐτίκα ὠνήσομαί σοι. ναί, Μαννάριον. ἐχέτω δὲ καὶ ψήφουσ τινὰσ πυραυγεῖσ οἱο͂σ ὁ Φιλαινίδοσ ἐστίν. ἔσται τοιοῦτοσ. ἄκουε δὲ καὶ τἆλλα παῤ ἐμοῦ ἅ σε χρὴ ποιεῖν καὶ ὅπωσ προσφέρεσθαι τοῖσ ἀνδράσιν· ἄλλη μὲν γὰρ ἡμῖν ἀποστροφὴ τοῦ βίου οὐκ ἔστιν, ὦ θύγατερ, ἀλλὰ δύο ἔτη ταῦτα ἐξ οὗ τέθνηκεν ὁ μακαρίτησ σου πατήρ, οὐκ οἶσθα ὅπωσ ἀπεζήσαμεν; ὅτε δὲ ἐκεῖνοσ ἔζη, πάντα ἦν ἡμῖν ἱκανά· ἐχάλκευε γὰρ καὶ μέγα ἦν ὄνομα αὐτοῦ ἐν Πειραιεῖ, καὶ πάντων ἐστὶν ἀκοῦσαι διομνυμένων ἦ μὴν μετὰ Φιλῖνον μηκέτι ἔσεσθαι ἄλλον χαλκέα. μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν τὸ μὲν πρῶτον ἀποδομένη τὰσ πυράγρασ καὶ τὸν ἄκμονα καὶ σφῦραν δύο μνῶν, ἀπὸ τούτων διετράφημεν· εἶτα νῦν μὲν ὑφαίνουσα, νῦν δὲ κρόκην κατάγουσα ἢ στήμονα κλώθουσα ἐποριζόμην τὰ σιτία μόλισ· ἔβοσκον δὲ σέ, ὦ θύγατερ, τὴν ἐλπίδα περιμένουσα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION