τετολμηκότως
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
τετολμηκότως
Etym.: adverb from perf. part. of tolma/w, Polyb.
- βιαζόμενοι γὰρ εἰσ τὰσ τῶν ἀντιτεταγμένων ναῦσ ταῖσ πρῴραισ ἐπέβαινον τετολμηκότωσ, ὡσ οὐχ ὑποστησομένων τὸ δεινὸν τῶν προηττημένων. (Diodorus Siculus, Library, book xiii, chapter 79 1:3)
- ἐξισωθέντεσ οὖν πάλιν τοῖσ πολεμίοισ ἀνεθάρρησαν καὶ τετολμηκότωσ τοὺσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ κινδύνουσ ὑπέμενον. (Diodorus Siculus, Library, book xvi, chapter 70 31:1)
- οὐ μὴν ἀλλὰ τελέωσ κατεγνωκότεσ τῶν ἐναντίων ἐνέβαλον οἱ πρῶτοι πλέοντεσ τετολμηκότωσ. (Polybius, Histories, book 1, chapter 23 5:2)
- ἅμα δὲ τῷ τίθεσθαι τὸν πρῶτον χάρακα θρασέωσ τῶν Ῥωμαίων καὶ τετολμηκότωσ ἐπιχειρούντων τοῖσ ὑπεναντίοισ, βραχὺ συμμίξασ Ἀννίβασ καὶ τὰσ ὁρμὰσ τῶν προειρημένων ἐκκαλεσάμενοσ, ἐπεὶ προέπεσον οἱ πλείουσ ἐκτὸσ τῆσ τάφρου, δοὺσ παράγγελμα τοῖσ αὑτοῦ προσέβαλε τοῖσ πολεμίοισ. (Polybius, Histories, book 8, chapter 32 5:1)
- ἔμενε δ’ ἐν τῇ παρεμβολῇ τετολμηκότωσ, σαφῶσ εἰδὸσ ἀβλαβῆ τὴν ἵππον αὐτοῖσ ἐσομένην, ὑφ’ ἧσ ἐν ταῖσ μάχαισ ἡττᾶτο. (Polybius, Histories, book 9, chapter 4 2:1)