τεθαρρηκότως
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
τεθαρρηκότως
Etym.: adverb from perf. part. of qarre/w
- ἰδὼν οὖν τὸν πατέρα ἔτι ἐντὸσ τῆσ ἐλπίδοσ καὶ τὸ πάθοσ οὐχ ὑπὲρ τὴν τέχνην, ἐπὶ πολὺ τηρήσασ καὶ ἀκριβῶσ ἐξετάσασ ἕκαστα ἐπεχείρουν ἤδη καὶ τὸ φάρμακον τεθαρρηκότωσ ἐνέχεον, καίτοι πολλοὶ τῶν παρόντων ὑπώπτευον τὴν δόσιν καὶ τὴν ἰάσιν διέβαλλον καὶ πρὸσ κατηγορίασ παρεσκευάζοντο . (Lucian, Abdicatus, (no name) 4:8)
- ἀντερωτήσαντοσ δὲ τοῦ Ἐπαμεινώνδου ταχὺ καὶ τεθαρρηκότωσ εἰ κἀκεῖνοσ οἰέται δίκαιον αὐτονομεῖσθαι τὴν Λακωνικήν, ἀναπηδήσασ ὁ Ἀγησίλαοσ μετ’ ὀργῆσ ἐκέλευσε λέγειν σαφῶσ αὐτὸν εἰ τὴν Βοιωτίαν ἀφίησιν αὐτόνομον. (Plutarch, Agesilaus, chapter 28 1:2)
- παρακελεύομαι δὲ τῇ συνθέσει πιστεύοντασ ἀνδρείωσ πάνυ καὶ τεθαρρηκότωσ αὐτὰ ἐκφέρειν Ὁμήρῳ τε παραδείγματι χρώμενοσ, παρ’ ᾧ καὶ τὰ εὐτελέστατα κεῖται τῶν ὀνομάτων, καὶ Δημοσθένει καὶ Ἡροδότῳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ, ὧν ὀλίγον ὕστερον μνησθήσομαι καθ’ ὅ τι ἂν ἁρμόττῃ περὶ ἑκάστου. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1223)
- αὐτὸσ δ’ ἀδεῶσ καὶ τεθαρρηκότωσ ἐντυχὼν πᾶσι καὶ παρηγορήσασ, καὶ γενόμενοσ περὶ δεῖπνον, ὥσπερ εἰώθει, καὶ νυκτερεύσασ, ὑφ’ ἑνὸσ τῶν συναρχόντων, Μινυκίου Θέρμου, βαθέωσ καθεύδων ἐπηγέρθη· (Plutarch, Cato the Younger, chapter 27 3:1)
- τέλοσ δὲ γενομένησ διατριβῆσ, ἐφελκυσαμένη τῆσ χειρὸσ ἰταμῶσ πάνυ καὶ τεθαρρηκότωσ προσήγαγε τῷ βαρβάρῳ καὶ παρέδωκεν. (Plutarch, Mulierum virtutes, 10:2)