τεθορυβημένως
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
τεθορυβημένως
Etym.: adverb from part. perf. pass. of qorube/w
- οἱ δὲ περὶ τὸν Εὔμαχον ἐπαρθέντεσ τῇ νίκῃ καὶ τῆσ τάξεωσ οὐδὲν φροντίσαντεσ ἐδίωκον καὶ τεθορυβημένωσ τῶν ὑποχωρούντων ἐξήπτοντο· (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 60 6:1)
- πολλοὶ μὲν οὖν δὴ καὶ ἄλλοι τοῦ καιροῦ ἐγγυτέρω τείχουσ διώξαντεσ κακῶσ ἀπεχώρησαν, καὶ ἐκεῖνοι δ’ ἐπεὶ ἀπὸ τῶν πύργων ἐβάλλοντο, ἀποχωρεῖν τε ἠναγκάζοντο τεθορυβημένωσ καὶ προφυλάττεσθαι τὰ βέλη. (Xenophon, Hellenica, , chapter 3 6:2)
- ἀπροσδοκήτου δὲ τῆσ ἐφόδου γενομένησ καὶ τῶν κατὰ τὴν ἀκρόπολιν μισθοφόρων τεθορυβημένωσ ἀντιταχθέντων ταῖσ πολεμίαισ τριήρεσιν, ἐγένετο ναυμαχία, καθ’ ἣν οἱ Συρακόσιοι προετέρησαν, καὶ τινὰσ μὲν τῶν νεῶν κατέδυσαν, τινῶν δ’ ἐγκρατεῖσ κατέστησαν, τὰσ δὲ λοιπὰσ πρὸσ τὴν γῆν κατεδίωξαν. (Diodorus Siculus, Library, book xvi, chapter 18 5:1)