Sense

1. spoken by God, decreed, ordained, appointed, ordained, appointed
2. divine decrees, oracles
3. divine

Examples

• οὕτωσ μὲν συναγείρουσι τὰ θέσφατα, καὶ οὔτε ἱρὸν πρῆγμα οὐδὲν οὔτε ἴδιον τούτου ἄνευ ποιέουσιν. (Lucian, De Syria dea, (no name) 36:10)
• ἧσ καὶ σὺ φαίνῃ δεκάδοσ, οὐ σοφὸσ γεγώσ, ὅστισ κόρασ μὲν θεσφάτοισ Φοίβου ζυγεὶσ ξένοισιν ὧδ’ ἔδωκασ ὡσ ζώντων θεῶν, λαμπρὸν δὲ θολερῷ δῶμα συμμείξασ τὸ σὸν ἥλκωσασ οἴκουσ· (Euripides, Suppliants, episode 4:1)
• ἔτι δέ μοι τὸ θέσφατον ἐσ Ἑλλάδ’ ἀγαγεῖν μιγάδα βάρβαρον στρατόν. (Euripides, episode 6:14)
• οὔπω θέσφατον ἦν Εἰρήνησ δέσμ’ ἀναλῦσαι, ἀλλὰ τόδε πρότερον ‐ τοῖσδ’ ἁλσί γε παστέα ταυτί. (Aristophanes, Peace, Lyric-Scene, dactyls7)
• οὐ γὰρ τὸ τοῦ θεοῦ γ’ αἴτιον γενήσεται πεσεῖν ἄχρηστον θέσφατον· (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 6:17)
• ὦ παῖδεσ, ἥκει τῷδ’ ἐπ’ ἀνδρὶ θέσφατοσ βίου τελευτὴ κοὐκέτ’ ἔστ’ ἀποστροφή. (Sophocles, Oedipus at Colonus, choral, antistrophe 19)
• ἀμφὶ δ’ ἄρ’ Ἀρήτησ βάλε γούνασι χεῖρασ Ὀδυσσεύσ, καὶ τότε δή ῥ’ αὐτοῖο πάλιν χύτο θέσφατοσ ἀήρ. (Homer, Odyssey, Book 7 11:5)

Similar forms

• θέσφατον (17)
• θέσφατα (17)
• θεσφάτων (16)
• θέσφατ (7)
• θέσφατόν (6)
• θεσφάτοις (5)
• θεσφάτοισι (4)
• θέσφατος (2)
• θεσφάτου (1)
• θεσφάτοισιν (1)
• θεσφάτῳ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.