Sense

1. that which is alleged as the cause, an allegation, plea, plea
2. a mere pretext, a pretence, excuse, the pretext or pretence for, in pretence, from or on, excuse, an excuse
3. occasion, an excuse, an excuse, pretences, excuse, shuffling
4. suggestion.

Examples

• μὴ ἐκκλίνῃσ τὴν καρδίαν μου εἰσ λόγουσ πονηρίασ τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεισ ἐν ἁμαρτίαισ σὺν ἀνθρώποισ ἐργαζομένοισ τὴν ἀνομίαν, καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν. (Septuagint, Liber Psalmorum 140:4)
• Προφάσεισ ζητεῖ ἀνὴρ βουλόμενοσ χωρίζεσθαι ἀπὸ φίλων, ἐν παντὶ δὲ καιρῷ ἐπονείδιστοσ ἔσται. (Septuagint, Liber Proverbiorum 18:1)
• λαλῶν ρήματα προφάσεισ ψευδεῖσ διαθήσεται διαθήκην. ἀνατελεῖ ὡσ ἄγρωστισ κρίμα ἐπὶ χέρσον ἀγροῦ. (Septuagint, Prophetia Osee 10:4)
• καὶ οἱ τακτικοὶ καὶ οἱ σατράπαι, ἐζήτουν πρόφασιν εὑρεῖν κατὰ Δανιήλ. καὶ πᾶσαν πρόφασιν καὶ παράπτωμα καὶ ἀμπλάκημα οὐχ εὗρον κατ’ αὐτοῦ, ὅτι πιστὸσ ἦν. (Septuagint, Prophetia Danielis 6:4)
• ἱκανὴ μὲν ἦν πρόφασισ. (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, chapter 109)
• καὶ αὖθίσ γε παρὰ μὲν τῷ Λυσίᾳ ἡ πρόφασισ λέγεται ἀνεπιτηδεύτωσ· (Dionysius of Halicarnassus, chapter 7 2:1)
• τίσ γὰρ πύρ’ αἴθειν πρόφασισ Ἀργείων στρατόν; (Euripides, Rhesus, episode13)
• ἀτὰρ ἡ πρόφασίσ γε νὴ Δί’ εἰκότωσ ἔχει. (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 2:3)
• μηδ̓ ἔστω πρόφασισ τῷ πλουσίῳ ἢ στομάχου ἢ κεφαλῆσ ὀδύνη, ὡσ μόνον δἰ αὐτὴν πίνειν τοῦ κρείττονοσ. (Lucian, Saturnalia, 1:5)

Similar forms

• πρόφασιν (315)
• προφάσεις (140)
• πρόφασις (119)
• προφάσεως (113)
• προφάσει (89)
• προφάσιος (33)
• προφάσιας (22)
• προφάσεων (10)
• προφάσιες (9)
• πρόφασίς (7)
• προφάσεσιν (5)
• προφάσεσι (5)
• προφασίων (5)
• πρόφασίν (3)
• προφάσιεσ· (2)
• προφάσιός (1)
• προφάσες (1)
• προφάσι (1)
• προφασίζει (1)
• προφάσιο (1)
• προφάσιές (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.