Sense

1. to throw a reproach upon, cast in, teeth, object or impute, impute
2. to reproach, upbraid
3. did'st reproach, with

Examples

• ἐνιαχοῦ δὲ φιλεῖσθαι μὲν δεῖ τὸν ὑπερέχοντα, ἐὰν δὲ φιλῇ, ὀνειδίζεται ὡσ ἀνάξιον φιλῶν. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 102:2)
• δικαίωσ δὴ τοῖσ οὕτω φιλαύτοισ ὀνειδίζεται. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 90:3)
• ὃ μὲν γὰρ πρὸσ τἀγαθὸν ὁμιλεῖν δοκεῖ, ὃ δὲ πρὸσ ἡδονήν, καὶ τῷ μὲν ὀνειδίζεται, τὸν δ’ ἐπαινοῦσιν ὡσ πρὸσ ἕτερα ὁμιλοῦντα. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 31:2)
• καὶ σχεδὸν δὴ πάντα ὁπόσα ἡδονῶν ἀκράτεια καὶ ὄνειδοσ ὡσ ἑκόντων λέγεται τῶν κακῶν, οὐκ ὀρθῶσ ὀνειδίζεται· (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 454:2)

Similar forms

• ὀνειδίζειν (49)
• ὀνειδίζων (39)
• ὀνειδισμὸν (37)
• ὀνειδισμοῦ (15)
• ὀνειδίζει (15)
• ὀνειδίζεις (15)
• ὀνειδίσαι (14)
• ὀνειδισμόν (11)
• ὀνειδίσας (7)
• ὀνειδιεῖ (6)
• ὀνειδισμὸς (6)
• ὀνειδισμοὺς (6)
• ὀνειδίζουσι (5)
• ὀνειδίζω (4)
• ὀνειδίζεται (4)
• ὀνειδίσῃ (4)
• ὀνειδίζοντα (4)
• ὀνείδιζε (3)
• ὀνειδίσαντα (3)
• ὀνειδίζωσιν (3)
• ὀνειδισμοῖς (3)
• ὀνειδίζετε (3)
• ὀνειδίζοι (2)
• ὀνειδιεῖν (2)
• ὀνειδισμῶν (2)
• ὀνειδιῶ (2)
• ὀνειδίζομεν (2)
• ὀνειδίζῃ (2)
• ὀνείδισας (2)
• ὀνειδισμοὶ (2)
• ὀνειδισμῷ (2)
• ὀνειδίσωσιν (2)
• ὀνειδίσαιμι (2)
• ὀνειδίσειεν (2)
• ὀνειδιῶν (2)
• ὀνειδίζουσί (2)
• ὀνείδισμα (2)
• ὀνειδίσειε (1)
• ὀνειδιστὰς (1)
• ὀνειδίσασα (1)
• ὀνειδισμοί (1)
• ὀνειδίζουσα (1)
• ὀνειδίσω (1)
• ὀνειδῖσαι (1)
• ὀνειδίσει (1)
• ὀνειδισθεὶς (1)
• ὀνείδιζ (1)
• ὀνειδίζεσθε (1)
• ὀνειδιστέον (1)
• ὀνειδίζοις (1)
• ὀνειδιεῖσθε (1)
• ὀνειδίσασαν (1)
• ὀνείδισον (1)
• ὀνειδίξοι (1)
• ὀνειδίσωσί (1)
• ὀνειδίζοντά (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.