Sense

1. to throw a reproach upon, cast in, teeth, object or impute, impute
2. to reproach, upbraid
3. did'st reproach, with

Examples

• Ἐπιλέλησαι γὰρ καὶ σύ, ὦ Ἡράκλεισ, ἐν τῇ Οἴτῃ καταφλεγείσ, ὅτι μοι ὀνειδίζεισ τὸ πῦρ; (Lucian, Dialogi deorum, 2:1)
• ἃ δ’ ἀμφὶ τύμβῳ τῷδ’ ὀνειδίζεισ πατρί, ἡμῖν ὅδ’ αὑτὸσ μῦθοσ. (Euripides, Helen, episode, dialogue 15:7)
• "πάθοσ ὀνειδίζεισ, ἐπὶ τοῦ νώτου φέρων τὴν νέμεσιν" οὐκοῦν μηδὲ μοιχὸν λοιδορήσῃσ, αὐτὸσ ὢν παιδομανήσ· (Plutarch, De capienda ex inimicis utilitate, chapter, section 5 3:1)
• τέχνην δ’ ὀνειδίζεισ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 30 3:6)
• "σύ τισι φιλαργυρίαν ὀνειδίζεισ αὐτὸσ μηδὲν ἐλλελοιπὼσ αἰσχροκερδείασ; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 10 2:1)

Similar forms

• ὀνειδίζειν (49)
• ὀνειδίζων (39)
• ὀνειδισμὸν (37)
• ὀνειδίζει (15)
• ὀνειδίζεις (15)
• ὀνειδισμοῦ (15)
• ὀνειδίσαι (14)
• ὀνειδισμόν (11)
• ὀνειδίσας (7)
• ὀνειδισμὸς (6)
• ὀνειδισμοὺς (6)
• ὀνειδιεῖ (6)
• ὀνειδίζουσι (5)
• ὀνειδίζω (4)
• ὀνειδίζεται (4)
• ὀνειδίσῃ (4)
• ὀνειδίζοντα (4)
• ὀνειδισμοῖς (3)
• ὀνειδίζετε (3)
• ὀνείδιζε (3)
• ὀνειδίσαντα (3)
• ὀνειδίζωσιν (3)
• ὀνειδίσαιμι (2)
• ὀνειδίσειεν (2)
• ὀνειδιῶν (2)
• ὀνειδίζουσί (2)
• ὀνείδισμα (2)
• ὀνειδίζοι (2)
• ὀνειδιεῖν (2)
• ὀνειδισμῶν (2)
• ὀνειδιῶ (2)
• ὀνειδίζομεν (2)
• ὀνειδίζῃ (2)
• ὀνείδισας (2)
• ὀνειδισμοὶ (2)
• ὀνειδισμῷ (2)
• ὀνειδίσωσιν (2)
• ὀνειδιστέον (1)
• ὀνειδίζοις (1)
• ὀνειδιεῖσθε (1)
• ὀνειδίσασαν (1)
• ὀνείδισον (1)
• ὀνειδίξοι (1)
• ὀνειδίσωσί (1)
• ὀνειδίζοντά (1)
• ὀνειδίσειε (1)
• ὀνειδιστὰς (1)
• ὀνειδίσασα (1)
• ὀνειδισμοί (1)
• ὀνειδίζουσα (1)
• ὀνειδίσω (1)
• ὀνειδῖσαι (1)
• ὀνειδίσει (1)
• ὀνειδισθεὶς (1)
• ὀνείδιζ (1)
• ὀνειδίζεσθε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.