Sense

1. speaking the same language with
2. of the same sound or tone, in unison with

Examples

• ἐδάκρυσεν ὑφ̓ ἡδονῆσ ὁ Ἀνάχαρσισ, ὅτι καὶ ὁμόφωνον εὑρήκει τινά, καὶ τοῦτον εἰδότα ὅστισ ἦν ἐν Σκύθαισ, καὶ ἤρετο, Σὺ δὲ πόθε οἶσθα ἡμᾶσ, ὦ ξένε; (Lucian, Scytha 8:2)
• τοῖσ δ’ ὁμόφωνον αἴλινον αἴλινον εἰπέ, τὸ δ’ εὖ νικάτω. (Aeschylus, Agamemnon, choral, epode 1:5)
• τὸ μὲν γὰρ ἕν τι εἶναι γένοσ ὁμόφωνον καὶ ὁμόνομον ἔχει τινὰ φιλίαν, κοινωνὸν ἱερῶν ὂν καὶ τῶν τοιούτων πάντων, νόμουσ δ’ ἑτέρουσ καὶ πολιτείασ ἄλλασ τῶν οἴκοθεν οὐκ εὐπετῶσ ἀνέχεται, τὸ δ’ ἐνίοτε πονηρίᾳ νόμων ἐστασιακὸσ καὶ διὰ συνήθειαν ζητοῦν ἔτι χρῆσθαι τοῖσ αὐτοῖσ ἤθεσιν δι’ ἃ καὶ πρότερον ἐφθάρη, χαλεπὸν τῷ κατοικίζοντι καὶ νομοθετοῦντι καὶ δυσπειθὲσ γίγνεται· (Plato, Laws, book 4 27:1)
• τοιούτων δὲ συστημάτων γινομένων καθ’ ἅπασαν τὴν οἰκουμένην, οὐχ ὁμόφωνον πάντασ ἔχειν τὴν διάλεκτον, ἑκάστων ὡσ ἔτυχε συνταξάντων τὰσ λέξεισ· (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 8 4:1)

Similar forms

• ὁμοφωνίαν (4)
• ὁμοφώνων (4)
• ὁμόφωνον (4)
• ὁμοφώνους (3)
• ὁμόφωνος (2)
• ὁμοφωνίας (2)
• ὁμοφώνως (2)
• ὁμόφωνοί (1)
• ὁμοφωνεῖ (1)
• ὁμόφωνοι (1)
• ὁμοφωνέουσι (1)
• ὁμόφωνα (1)
• ὁμοφωνέοντα (1)
• ὁμοφώνου (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.