Sense

1. (transitive) to know, be acquainted with [+accusative = something]
2. (intransitive) to know how to [+infinitive = do something]
3. (transitive, when main verb and participle have separate subjects) to know that [+accusative noun and accusative participle = someone else does something]

Examples

• εἰ μὲν καὶ ταῦτα λῆρόσ ἐστιν ἃ εἴρηκασ, εἰσόμεθα μικρὸν ὕστερον ἐγὼ δέ, ἐπείπερ ἱκανὰ φὴσ εἶναι τὰ κατηγορημένα, πειράσομαι ὡσ ἂν οἱο͂́σ τε ὦ διαλύσασθαι τὰ ἐγκλήματα. (Lucian, Prometheus, (no name) 7:1)
• Εἰσόμεθα τότε ὃ πρακτέον. (Lucian, Dialogi deorum, 9:10)
• εἰσόμεθα δ’ αὐτίκ’, ἢν ποιήσωμεν ψόφον. (Aristophanes, Birds, Prologue 2:5)
• ὃν δὲ τρόπον, εἰσόμεθα περὶ τῆσ ἀσκήσεωσ ὁμοῦ διαλεγόμενοι. (Plutarch, De curiositate, section 112)
• ὃν δὲ τρόπον, εἰσόμεθα περὶ τῆσ ἀσκήσεωσ ὁμοῦ διαλεγόμενοι. (Plutarch, De curiositate, section 11 1:2)

Similar forms

• οἶδα (1143)
• οἶδ (614)
• οἶδεν (473)
• οἵδε (303)
• οἶδε (256)
• οἶδας (99)
• οἶδά (47)
• οἶδμα (38)
• εἴσομαι (34)
• οἵδ (27)
• οἶδ̓ (27)
• εἰσόμεθα (25)
• οἶδέ (13)
• εἰσόμεσθα (7)
• οἶδος (5)
• οἵδε· (5)
• εἰσομένους (4)
• οἶδμ (4)
• οἶδέν (3)
• εἰσόμενοι (3)
• οἱδὶ (3)
• οἰδῶν (2)
• εἰσόμενον (2)
• οἰδεῖ (2)
• οἷδ (2)
• οἶδα‧ (2)
• οἶδὲ (2)
• εἴσομ (1)
• εἰσομένῳ (1)
• οἶδἀ (1)
• οἰδὲν (1)
• οῖδα (1)
• οἴδατ (1)
• εἵσομαι (1)
• εἰσόμεθ (1)
• οἰδ̓ (1)
• οἵδέ (1)
• οἰδα (1)
• εἰσόμεσθ (1)
• οἶδάς (1)
• ‐‐οἵδε (1)
• εἰσομένων (1)
• οἷδεν (1)
• εἰσόμενος (1)
• οἴδα (1)
• οἴδεϊ (1)
• οἷδος (1)
• εἰσομένης (1)
• οἶδασ‧ (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary