뜻

1. 동공, 눈동자, 제자

1. a learner, pupil

예문

• σὺ δὲ τὴν Σωστράτου γυναῖκα τοῦ μαθητοῦ ἐμοίχευεσ, ὦ Κλεόδημε, καὶ καταληφθεὶσ τὰ αἴσχιστα ἔπαθεσ. (Lucian, Symposium, (no name) 32:5)

  (루키아노스, Symposium, (no name) 32:5)

• ἦ δ’ ὃσ ὁ Κλεόδημοσ, ὥσπερ σύ, οὐδὲ τοῦ ξένου μαθητοῦ λαβὼν τοὐφόδιον παρακαταθήκασ ἔπειτα ὤμοσα κατὰ τῆσ Πολιάδοσ μὴ εἰληφέναι, οὐδ’ ἐπὶ τέτταρσι δραχμαῖσ δανείζω, οὐδὲ ἄγχω τοὺσ μαθητάσ, ἢν μὴ κατὰ καιρὸν ἀποδῶσι τοὺσ μισθούσ. (Lucian, Symposium, (no name) 32:7)

  (루키아노스, Symposium, (no name) 32:7)

• ὡσ καὶ ὁ σεμνότατοσ Ἀριστοτέλησ τοῦ Φασηλίτου μαθητοῦ, ἡμεῖσ δ’ οὐχὶ καὶ τῶν ἀψύχων τὰ κάλλιστα προκρίνομεν; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 20 5:1)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 20 5:1)

• ἄλλοι δὲ Κράτητοσ εἶναί φασι τὸν Πολυκέφαλον νόμον, γενομένου μαθητοῦ Ὀλύμπου ὁ δὲ Πρατίνασ Ὀλύμπου φησὶν εἶναι τοῦ νεωτέρου Τὸν νόμον τοῦτον. (Pseudo-Plutarch, De musica, section 7 4:2)

  (위 플루타르코스, De musica, section 7 4:2)

• Δημοσθένουσ δὲ καθ’ ὃν ἔφευγε χρόνον ἐπιστείλαντοσ τοῖσ Ἀθηναίοισ, ὡσ κακῶσ ἀκούοιεν ἐπὶ τοῖσ Λυκούργου παιδίοισ, μετενόησαν καὶ ἀφῆκαν αὐτούσ, Δημοκλέουσ τοῦ Θεοφράστου μαθητοῦ ὑπὲρ αὐτῶν ἀπολογησαμένου. (Plutarch, Vitae decem oratorum, , section 1 28:1)

  (플루타르코스, Vitae decem oratorum, , section 1 28:1)

유사 형태

• μαθηταὶ (115)
• μαθητὴς (103)
• μαθητῶν (89)
• μαθητὰς (67)
• μαθηταῖς (65)
• μαθητής (51)
• μαθητὴν (43)
• μαθητάς (25)
• μαθηταί (22)
• μαθητοῦ (18)
• μάθητε (16)
• μαθητήν (15)
• μαθητῇ (12)
• μαθητέον (8)
• μαθητόν (6)
• μαθητὸν (2)
• μαθητρίας (2)
• μαθητὰ (2)
• μαθητέα (1)
• μαθητιῶσιν (1)
• [μαθηταὶ] (1)
• μαθητῇσιν (1)
• μαθήτριαι (1)
• μαθητά (1)
• μαθηταῖσιν (1)
• μαθητιῶ (1)
• μαθητείαν (1)
• μαθητῇσι (1)
• μαθήτρια (1)
• [μαθητῶν] (1)
• μαθητεῦσαί (1)
• μαθητικοὺς (1)
• μαθήτριαν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.