- μάκαρες οἳ μετρίας θεοῦ μετά τε σωφροσύνας μετέ- σχον λέκτρων Ἀφροδίτας, γαλανείᾳ χρησάμενοι μανιάδων οἴστρων, ὅθι δὴ δίδυμ Ἔρως ὁ χρυσοκόμας τόξ ἐντείνεται χαρίτων, τὸ μὲν ἐπ εὐαίωνι πότμῳ, τὸ δ ἐπὶ συγχύσει βιοτᾶς. (Euripides, Iphigenia in Aulis, choral, strophe 11)
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, choral, strophe 11)
- αἰαῖ, δρομάδες ὦ πτεροφόροι ποτνιάδες θεαί, ἀβάκχευτον αἳ θίασον ἐλάχετ ἐν δάκρυσι καὶ γόοις, μελάγχρωτες εὐμενίδες, αἵτε τὸν ταναὸν αἰθέρ ἀμπάλλεσθ, αἵματος τινύμεναι δίκαν, τινύμεναι φόνον, καθικετεύομαι καθικετεύομαι, τὸν Ἀγαμέμνονος γόνον ἐάσατ ἐκλαθέσθαι λύσσας μανιάδος φοιταλέου. (Euripides, choral, strophe 11)
(에우리피데스, choral, strophe 11)
- "ἔστιν μὲν Αἵδης, ἔστι δ ἄφθιτος βία, ἔστιν δὲ λύσσα μανιάς: (Plutarch, Amatorius, section 13 2:21)
(플루타르코스, Amatorius, section 13 2:21)
- μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς. (Septuagint, Liber Psalmorum 39:5)
(70인역 성경, 시편 39:5)
- τάχα γὰρ ἂν εἰέ῀ν τινες αἱ ἐμὲ διαλανθάνουσαι τοιαῦται γραφαί, τὸ δὲ τῆς ἀπάντων ἱστορίας ὁρ´ον ἑαυτὸν ποιεῖν καὶ περὶ τοῦ μὴ γεγονέναι τι τῶν δυνατῶν γενέσθαι λέγειν αὔθαδες πάνυ καὶ οὐ πόρρω μανίας. (Dionysius of Halicarnassus, De antiquis oratoribus, chapter 4 1:3)
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 4 1:3)
- Παλαμήδης γὰρ ὁ τοῦ Ναυπλίου συνεὶς τὸ γιγνόμενον, ἁρπάσας τὸν Τηλέμαχον ἀπειλεῖ φονεύσειν πρόκωπον ἔχων τὸ ξίφος, καὶ πρὸς τὴν τῆς μανίας ὑπόκρισιν ὀργὴν καὶ οὗτος ἀνθυποκρίνεται. (Lucian, De Domo, (no name) 30:3)
(루키아노스, De Domo, (no name) 30:3)
- ἔπειτα πῶς ἄν μοι τὴν ἀκριβεστάτην βάσανον ὁ λόγος ἔλαβεν, εἰ μὴ τοὺς ἀρίστους λόγους τῶν Ἰσοκράτους τε καὶ Πλάτωνος τοῖς κρατίστοις τῶν Δημοσθένους ἀντιπαρέθηκα καὶ καθ ὃ μέρος ἥττους οἱ τούτων λόγοι εἰσὶ τῶν ἐκείνου, μετὰ πάσης ἀληθείας ἐπέδειξα, οὐχ ἅπαντα τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις ἡμαρτῆσθαι λέγων μανίας γὰρ τοῦτό γε, ἀλλ οὐδ ἅπαντα ἐπίσης κατωρθῶσθαι. (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 1 6:2)
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 1 6:2)
- νυνὶ δὲ τὰ μὲν τῆς μανίας αὐτῷ τέλεον πέπαυται, τὰ δὲ τῆς ὀργῆς μᾶλλον ἐπιτείνεται, καὶ τὸ δεινότατον, τοῖς μὲν ἄλλοις ἅπασιν σωφρονεῖ, κατ ἐμοῦ δὲ τοῦ θεραπεύσαντος μόνου μαίνεται. (Lucian, Abdicatus, (no name) 1:4)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 1:4)
