μανιάς
Third declension Noun;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
μανιάς
μανιάδος
Structure:
μανιαδ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- raging, frantic, mad, mad
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- μάκαρεσ οἳ μετρίασ θεοῦ μετά τε σωφροσύνασ μετέ‐ σχον λέκτρων Ἀφροδίτασ, γαλανείᾳ χρησάμενοι μανιάδων οἴστρων, ὅθι δὴ δίδυμ’ Ἔρωσ ὁ χρυσοκόμασ τόξ’ ἐντείνεται χαρίτων, τὸ μὲν ἐπ’ εὐαίωνι πότμῳ, τὸ δ’ ἐπὶ συγχύσει βιοτᾶσ. (Euripides, Iphigenia in Aulis, choral, strophe 11)
- αἰαῖ, δρομάδεσ ὦ πτεροφόροι ποτνιάδεσ θεαί, ἀβάκχευτον αἳ θίασον ἐλάχετ’ ἐν δάκρυσι καὶ γόοισ, μελάγχρωτεσ εὐμενίδεσ, αἵτε τὸν ταναὸν αἰθέρ’ ἀμπάλλεσθ’, αἵματοσ τινύμεναι δίκαν, τινύμεναι φόνον, καθικετεύομαι καθικετεύομαι, τὸν Ἀγαμέμνονοσ γόνον ἐάσατ’ ἐκλαθέσθαι λύσσασ μανιάδοσ φοιταλέου. (Euripides, choral, strophe 11)
- "ἔστιν μὲν Αἵδησ, ἔστι δ’ ἄφθιτοσ βία, ἔστιν δὲ λύσσα μανιάσ· (Plutarch, Amatorius, section 13 2:21)
- μακάριοσ ἀνήρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶσ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰσ ματαιότητασ καὶ μανίασ ψευδεῖσ. (Septuagint, Liber Psalmorum 39:5)
- τάχα γὰρ ἂν εἰε͂́ν τινεσ αἱ ἐμὲ διαλανθάνουσαι τοιαῦται γραφαί, τὸ δὲ τῆσ ἀπάντων ἱστορίασ ὁρ́ον ἑαυτὸν ποιεῖν καὶ περὶ τοῦ μὴ γεγονέναι τι τῶν δυνατῶν γενέσθαι λέγειν αὔθαδεσ πάνυ καὶ οὐ πόρρω μανίασ. (Dionysius of Halicarnassus, De antiquis oratoribus, chapter 4 1:3)
- Παλαμήδησ γὰρ ὁ τοῦ Ναυπλίου συνεὶσ τὸ γιγνόμενον, ἁρπάσασ τὸν Τηλέμαχον ἀπειλεῖ φονεύσειν πρόκωπον ἔχων τὸ ξίφοσ, καὶ πρὸσ τὴν τῆσ μανίασ ὑπόκρισιν ὀργὴν καὶ οὗτοσ ἀνθυποκρίνεται. (Lucian, De Domo, (no name) 30:3)
- ἔπειτα πῶσ ἄν μοι τὴν ἀκριβεστάτην βάσανον ὁ λόγοσ ἔλαβεν, εἰ μὴ τοὺσ ἀρίστουσ λόγουσ τῶν Ἰσοκράτουσ τε καὶ Πλάτωνοσ τοῖσ κρατίστοισ τῶν Δημοσθένουσ ἀντιπαρέθηκα καὶ καθ’ ὃ μέροσ ἥττουσ οἱ τούτων λόγοι εἰσὶ τῶν ἐκείνου, μετὰ πάσησ ἀληθείασ ἐπέδειξα, οὐχ ἅπαντα τοῖσ ἀνδράσιν ἐκείνοισ ἡμαρτῆσθαι λέγων μανίασ γὰρ τοῦτό γε, ἀλλ’ οὐδ’ ἅπαντα ἐπίσησ κατωρθῶσθαι. (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 1 6:2)
- νυνὶ δὲ τὰ μὲν τῆσ μανίασ αὐτῷ τέλεον πέπαυται, τὰ δὲ τῆσ ὀργῆσ μᾶλλον ἐπιτείνεται, καὶ τὸ δεινότατον, τοῖσ μὲν ἄλλοισ ἅπασιν σωφρονεῖ, κατ’ ἐμοῦ δὲ τοῦ θεραπεύσαντοσ μόνου μαίνεται. (Lucian, Abdicatus, (no name) 1:4)
