뜻

1. a hound-leader, a huntsman

예문

• κἀν τῷδε πέτραν ἅτεροσ λιπὼν ξένοιν ἔστη κάρα τε διετίναξ’ ἄνω κάτω κἀπεστέναξεν ὠλένασ τρέμων ἄκρασ, μανίαισ ἀλαίνων, καὶ βοᾷ κυναγὸσ ὥσ· (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 2:3)

  (에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode 2:3)

• ἀλλά νιν πάλιν κυναγὸσ ὡσεὶ παῖσ σὸσ ἐξαθροίζεται, πύργοισ δ’ ἐπέστησ’ αὖθισ. (Euripides, Phoenissae, episode 11:3)

  (에우리피데스, Phoenissae, episode 11:3)

유사 형태

• κυνάγχης (3)
• κυνάγχαι (3)
• κυναγωγὸν (2)
• κυναγέτας (2)
• κυναγὸς (2)
• κυνάγχαν (2)
• Κυναγίδι (2)
• κυνάγχην (2)
• κυναγεσίας (2)
• κυναγετεῖ (2)
• κυναγοῦ (2)
• κυναγὲ (1)
• κυναγίᾳ (1)
• κυναγεσίης (1)
• κυναγώς (1)
• κυναγέτιδι (1)
• κυναγωγόν (1)
• κυναγέται (1)
• κυναγὸν (1)
• κυναγίαις (1)
• κυναγωγοῦ (1)
• κυναγχικὴ (1)
• κυνάγχη (1)
• κυναγέσιον (1)
• κυναγοὶ (1)
• κυνάγχαι‧ (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.