Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

καταγέλαστος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: καταγέλαστος καταγέλαστος καταγέλαστον

Structure: καταγελαστ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: from katagela/w

Sense

  1. ridiculous, absurd

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative καταγέλαστος καταγέλαστον
Genitive καταγελάστου καταγελάστου
Dative καταγελάστῳ καταγελάστῳ
Accusative καταγέλαστον καταγέλαστον
Vocative καταγέλαστε καταγέλαστον
DualN/A/V καταγελάστω καταγελάστω
G/D καταγελάστοιν καταγελάστοιν
PluralNominative καταγέλαστοι καταγέλαστα
Genitive καταγελάστων καταγελάστων
Dative καταγελάστοις καταγελάστοις
Accusative καταγελάστους καταγέλαστα
Vocative καταγέλαστοι καταγέλαστα
Positive Comparative Superlative
Adjective καταγέλαστος καταγελάστου καταγελαστότερος καταγελαστοτέρου καταγελαστότατος καταγελαστοτάτου
Adverb καταγελάστως καταγελαστότερον καταγελαστότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οἱ γὰρ ὑπισχνούμενοι δείματα καὶ ταραχὰσ ἀπελαύνειν ψυχῆσ νοσούσησ, οὗτοι καταγέλαστον εὐλάβειαν ἐνόσουν. (Septuagint, Liber Sapientiae 17:8)
  • ὅσῳ γοῦν πᾶσιν ἐπισημότεροσ εἶναι δοκεῖσ, τοσούτῳ καταγελαστότεροσ ἂν δόξειασ εἶ ναι, ἀντιφωνοῦντοσ τοῦ νῦν βίου τῷ βιβλίῳ. (Lucian, Apologia 12:1)
  • Κεθήγου δὲ τοῦ ὑπατικοῦ, ὁπότε διὰ τῆσ Ἑλλάδοσ εἰσ τὴν Ἀσίαν ἀπῄει πρεσβεύσων τῷ πατρί, πολλὰ καταγέλαστα καὶ λέγοντοσ καὶ ποιοῦντοσ, ἐπειδὴ τῶν ἑταίρων τισ ὁρῶν ταῦτα ἔλεγεν αὐτὸν μέγα κάθαρμα εἶναι, Μὰ τὸν· (Lucian, (no name) 30:1)
  • καὶ μὴν οὐδ’ εἰπεῖν ἔχοισ ἂν κατὰ τὴν ἀξίαν ὅπωσ ἐστὶ καταγέλαστα, ὦ Χάρων, καὶ μάλιστα αἱ ἄγαν σπουδαὶ αὐτῶν καὶ τὸ μεταξὺ τῶν ἐλπίδων οἴχεσθαι ἀναρπάστουσ γινομένουσ ὑπὸ τοῦ βελτίστου Θανάτου. (Lucian, Contemplantes, (no name) 17:1)
  • ἡ μὲν γὰρ Ἠχὼ οὐδὲ ἀποκρίνεσθαι αὐτῷ ἤθελεν οὕτω λάλοσ οὖσα βρυχωμένῳ, ἀλλ̓ ᾐσχύνετο, εἰ φανείη μιμουμένη τραχεῖαν ᾠδὴν καὶ καταγέλαστον. (Lucian, Dialogi Marini, doris and galataea, chapter 46)
  • οὔκουν καταγέλαστοσ δῆτ’ ἔσει τὴν ἡμίκραιραν τὴν ἑτέραν ψιλὴν ἔχων; (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 2:29)
  • ὁρῶ γὰρ ὡσ καταγέλαστοσ εἶ. (Aristophanes, Lysistrata, Choral, trochees6)
  • πρῶτα μὲν φαίνει γ’ ἀνήρ, εἶτ’ οὐ καταγέλαστοσ εἶ. (Aristophanes, Lysistrata, Choral, trochees10)
  • ἀλλ’ ὅμωσ οὔτ’ ἂν ἱστὸν οὔτε βιβλίον ἢ λύραν ὁ μὴ μαθὼν μεταχειρίσαιτο, καίπερ εἰσ οὐδὲν μέγα βλαβησόμενοσ, ἀλλ’ αἰδεῖται γενέσθαι καταγέλαστοσ· (Plutarch, An virtus doceri possit, section 2 3:1)
  • καταγέλαστοσ εἶ. (Aristophanes, Clouds, Lyric-Scene, iambics42)

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION