Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κάμνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κάμνω καμοῦμαι ἔκαμον κέκμηκα

Structure: κάμν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: lengthd. from the Root KAM

Sense

  1. exert oneself, labour, work hard

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κάμνω κάμνεις κάμνει
Dual κάμνετον κάμνετον
Plural κάμνομεν κάμνετε κάμνουσιν*
SubjunctiveSingular κάμνω κάμνῃς κάμνῃ
Dual κάμνητον κάμνητον
Plural κάμνωμεν κάμνητε κάμνωσιν*
OptativeSingular κάμνοιμι κάμνοις κάμνοι
Dual κάμνοιτον καμνοίτην
Plural κάμνοιμεν κάμνοιτε κάμνοιεν
ImperativeSingular κάμνε καμνέτω
Dual κάμνετον καμνέτων
Plural κάμνετε καμνόντων, καμνέτωσαν
Infinitive κάμνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καμνων καμνοντος καμνουσα καμνουσης καμνον καμνοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κάμνομαι κάμνει, κάμνῃ κάμνεται
Dual κάμνεσθον κάμνεσθον
Plural καμνόμεθα κάμνεσθε κάμνονται
SubjunctiveSingular κάμνωμαι κάμνῃ κάμνηται
Dual κάμνησθον κάμνησθον
Plural καμνώμεθα κάμνησθε κάμνωνται
OptativeSingular καμνοίμην κάμνοιο κάμνοιτο
Dual κάμνοισθον καμνοίσθην
Plural καμνοίμεθα κάμνοισθε κάμνοιντο
ImperativeSingular κάμνου καμνέσθω
Dual κάμνεσθον καμνέσθων
Plural κάμνεσθε καμνέσθων, καμνέσθωσαν
Infinitive κάμνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καμνομενος καμνομενου καμνομενη καμνομενης καμνομενον καμνομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καμοῦμαι καμεῖ, καμῇ καμεῖται
Dual καμεῖσθον καμεῖσθον
Plural καμούμεθα καμεῖσθε καμοῦνται
OptativeSingular καμοίμην καμοῖο καμοῖτο
Dual καμοῖσθον καμοίσθην
Plural καμοίμεθα καμοῖσθε καμοῖντο
Infinitive καμεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καμουμενος καμουμενου καμουμενη καμουμενης καμουμενον καμουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓καμνον έ̓καμνες έ̓καμνεν*
Dual ἐκάμνετον ἐκαμνέτην
Plural ἐκάμνομεν ἐκάμνετε έ̓καμνον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκαμνόμην ἐκάμνου ἐκάμνετο
Dual ἐκάμνεσθον ἐκαμνέσθην
Plural ἐκαμνόμεθα ἐκάμνεσθε ἐκάμνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓καμον έ̓καμες έ̓καμεν*
Dual ἐκάμετον ἐκαμέτην
Plural ἐκάμομεν ἐκάμετε έ̓καμον
ImperativeSingular κάμε καμέτω
Dual κάμετον καμέτων
Plural κάμετε καμόντων

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κέκμηκα κέκμηκας κέκμηκεν*
Dual κεκμήκατον κεκμήκατον
Plural κεκμήκαμεν κεκμήκατε κεκμήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular κεκμήκω κεκμήκῃς κεκμήκῃ
Dual κεκμήκητον κεκμήκητον
Plural κεκμήκωμεν κεκμήκητε κεκμήκωσιν*
OptativeSingular κεκμήκοιμι κεκμήκοις κεκμήκοι
Dual κεκμήκοιτον κεκμηκοίτην
Plural κεκμήκοιμεν κεκμήκοιτε κεκμήκοιεν
ImperativeSingular κέκμηκε κεκμηκέτω
Dual κεκμήκετον κεκμηκέτων
Plural κεκμήκετε κεκμηκόντων
Infinitive κεκμηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κεκμηκως κεκμηκοντος κεκμηκυῑα κεκμηκυῑᾱς κεκμηκον κεκμηκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἴττω Ἡρακλῆσ ἔκαμόν γα τὰν τύλαν κακῶσ· (Aristophanes, Acharnians, Episode1)
  • πῶσ δὲ κατὰ δρυόχων ἐπάγη σανίσ, ἢ τίνι γόμφοι τμηθέντεσ πελέκει τοῦτ’ ἔκαμον τὸ κύτοσ, ἢ κορυφαῖσ Αἴτνασ παρισούμενον ἢ τινι νάσων ἃσ Αἰγαῖον ὕδωρ Κυκλάδασ ἐνδέδεται, τοίχοισ ἀμφοτέρωθεν ἰσοπλατέσ; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 44 2:3)
  • Αἰολικὸν παρὰ τύμβον ἰών, ξένε, μή με θανοῦσαν τὰν Μυτιληναίαν ἔννεπ’ ἀοιδοπόλον τόνδε γὰρ ἀνθρώπων ἔκαμον χέρεσ· (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 171)
  • καὶ οἱ μὲν πολλοὶ ἀπέφυγον, τοὺσ δέ τινασ καὶ ἀπέκτειναν, ὅσοισ οἱ ἵπποι ἐν τῇ φυγῇ ἔκαμον, τοὺσ δὲ καὶ ζῶντασ αὐτοῖσ ἵπποισ ἔλαβον· (Arrian, Anabasis, book 3, chapter 8 2:1)
  • τοῖσ μὲν οὖν θρασυτάτοισ αὐτῶν ἐδόκει κράτιστον εἶναι χωρεῖν ἐπὶ τὸν χάρακα τῶν Ῥωμαίων ἐξ ἐφόδου, τέωσ πολλοὶ μὲν ἔκαμον ὑπὸ τραυμάτων, ἀπειρήκεσάν θ’ ἅπαντεσ ὑπὸ κόπου ὅπλα τε ἄχρηστα τοῖσ πλείστοισ ἦν, τὰ μὲν ἀπεστομωμένα τὰσ ἀκμάσ, τὰ δὲ κατεαγότα καὶ βοήθεια παρὰ τῶν οἴκοθεν ἀκραιφνὴσ οὔπω παρῆν οὐδεμία αὐτοῖσ, ἡ δὲ σφῶν αὐτῶν δύναμισ πολλή τε οὖσα καὶ ἀγαθὴ καὶ ὡπλισμένη καλῶσ ἐμπειροπόλεμόσ τε καὶ οὐ προσδεχομένοισ ἐξαπιναίωσ παροῦσα, φοβερὰ καὶ τοῖσ εὐτολμοτάτοισ φανήσεσθαι ἔμελλε. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 14 4:1)

Synonyms

  1. exert oneself

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION