Sense

1. strife, quarrel (especially of battle)
2. contention, rivalry
3. (after Homer) political or domestic strife, discord, quarrel, wordy wrangling, disputation, contention

Examples

• τῶν δὲ Συρακοσίων ὁ δῆμοσ ἐν πολλῇ πρὸσ ἀλλήλουσ ἔριδι ἦσαν· (Dionysius of Halicarnassus, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 132)
• ἐπεὶ καὶ αὐτὸσ ἐκεῖνοσ, ἃ Σίμωνι περὶ ἱππικῆσ ἐνδεῶσ λελεγμένα ἦν, ᾠήθη δεῖν ἀναγράψαι, οὐχὶ ἔριδι τῇ πρὸσ Σίμωνα, ἀλλ̓ ὅτι ὠφέλιμα ἐσ ἀνθρώπουσ ἐγίγνωσκεν. (Arrian, Cynegeticus, chapter 1 5:1)
• τόσσοσ δοῦποσ ἔγεντο θεῶν ἔριδι ξυνιόντων. (Hesiod, Theogony, Book Th. 67:10)
• Σοφοκλῆσ Ἔριδι· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 55 2:5)
• ἢ τί πρὸσ τὰ τοιαῦτα δυσφημήματα λέγειν ἕξομεν, ὡσ θεὸσ μὲν αἰτίαν φύει βροτοῖσ, ὅταν κακῶσαι δῶμα παμπήδην θέλῃ καί τίσ τ’ ἂρ σφῶε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι; (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 14 4:2)

Similar forms

• ἔριν (130)
• ἔρις (109)
• ἔριδος (55)
• ἔρια (43)
• ἐρίων (42)
• ἔριδας (18)
• ἔριδι (15)
• ἔριον (14)
• ἔριδα (12)
• εριτ (11)
• ἔριδες (10)
• Ἐρίδων (10)
• ἐρίῳ (8)
• ἐρίου (7)
• ἔριά (4)
• ἐριδούπου (4)
• ἐριδούπῳ (4)
• ἔριπ (3)
• ἔρι (3)
• ἐρίφῳ (3)
• ερις (3)
• ἔριζε (3)
• ἐρίδαινε (2)
• ἐριδούπων (2)
• ἐρίφω (1)
• ἔριψε (1)
• ἐριδάντεω (1)
• ἐρίδηναν‐‐ (1)
• ἐρίν (1)
• ἐρίζῃ (1)
• Ἐριὰ (1)
• ἐριδας (1)
• ἐρίδματος (1)
• ἐρίδακρυ (1)
• ἐρίδηνεν (1)
• Ἐρινύ (1)
• ἔριδές (1)
• ἔριδός (1)
• εριπε (1)
• ἐρίδια (1)
• ἐρίφη (1)
• Ἕριος (1)
• ἐρίδαινον (1)
• ἐρίδηνε (1)
• ἐρινά (1)
• <ἔρισ> (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary