Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπαινέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἐπαινέω ἐπαινέσω ἐπῄνεσα ἐπῄνεκα ἐπῄνημαι ἐπῃνέθην

Structure: ἐπ (Prefix) + αἰνέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: poetic but not Attic are e)p-ainh/sw, e)p-h/|nhsa

Sense

  1. I approve, applaud, agree
  2. I praise, commend
  3. I agree or undertake to do

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπαινῶ ἐπαινεῖς ἐπαινεῖ
Dual ἐπαινεῖτον ἐπαινεῖτον
Plural ἐπαινοῦμεν ἐπαινεῖτε ἐπαινοῦσιν*
SubjunctiveSingular ἐπαινῶ ἐπαινῇς ἐπαινῇ
Dual ἐπαινῆτον ἐπαινῆτον
Plural ἐπαινῶμεν ἐπαινῆτε ἐπαινῶσιν*
OptativeSingular ἐπαινοῖμι ἐπαινοῖς ἐπαινοῖ
Dual ἐπαινοῖτον ἐπαινοίτην
Plural ἐπαινοῖμεν ἐπαινοῖτε ἐπαινοῖεν
ImperativeSingular ἐπαίνει ἐπαινείτω
Dual ἐπαινεῖτον ἐπαινείτων
Plural ἐπαινεῖτε ἐπαινούντων, ἐπαινείτωσαν
Infinitive ἐπαινεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπαινων ἐπαινουντος ἐπαινουσα ἐπαινουσης ἐπαινουν ἐπαινουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπαινοῦμαι ἐπαινεῖ, ἐπαινῇ ἐπαινεῖται
Dual ἐπαινεῖσθον ἐπαινεῖσθον
Plural ἐπαινούμεθα ἐπαινεῖσθε ἐπαινοῦνται
SubjunctiveSingular ἐπαινῶμαι ἐπαινῇ ἐπαινῆται
Dual ἐπαινῆσθον ἐπαινῆσθον
Plural ἐπαινώμεθα ἐπαινῆσθε ἐπαινῶνται
OptativeSingular ἐπαινοίμην ἐπαινοῖο ἐπαινοῖτο
Dual ἐπαινοῖσθον ἐπαινοίσθην
Plural ἐπαινοίμεθα ἐπαινοῖσθε ἐπαινοῖντο
ImperativeSingular ἐπαινοῦ ἐπαινείσθω
Dual ἐπαινεῖσθον ἐπαινείσθων
Plural ἐπαινεῖσθε ἐπαινείσθων, ἐπαινείσθωσαν
Infinitive ἐπαινεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπαινουμενος ἐπαινουμενου ἐπαινουμενη ἐπαινουμενης ἐπαινουμενον ἐπαινουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπαινέσω ἐπαινέσεις ἐπαινέσει
Dual ἐπαινέσετον ἐπαινέσετον
Plural ἐπαινέσομεν ἐπαινέσετε ἐπαινέσουσιν*
OptativeSingular ἐπαινέσοιμι ἐπαινέσοις ἐπαινέσοι
Dual ἐπαινέσοιτον ἐπαινεσοίτην
Plural ἐπαινέσοιμεν ἐπαινέσοιτε ἐπαινέσοιεν
Infinitive ἐπαινέσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπαινεσων ἐπαινεσοντος ἐπαινεσουσα ἐπαινεσουσης ἐπαινεσον ἐπαινεσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπαινέσομαι ἐπαινέσει, ἐπαινέσῃ ἐπαινέσεται
Dual ἐπαινέσεσθον ἐπαινέσεσθον
Plural ἐπαινεσόμεθα ἐπαινέσεσθε ἐπαινέσονται
OptativeSingular ἐπαινεσοίμην ἐπαινέσοιο ἐπαινέσοιτο
Dual ἐπαινέσοισθον ἐπαινεσοίσθην
Plural ἐπαινεσοίμεθα ἐπαινέσοισθε ἐπαινέσοιντο
Infinitive ἐπαινέσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπαινεσομενος ἐπαινεσομενου ἐπαινεσομενη ἐπαινεσομενης ἐπαινεσομενον ἐπαινεσομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπῇνεσα ἐπῇνεσας ἐπῇνεσεν*
Dual ἐπῄνεσατον ἐπῃνε͂σατην
Plural ἐπῄνεσαμεν ἐπῄνεσατε ἐπῇνεσαν
SubjunctiveSingular ἐπαινέσω ἐπαινέσῃς ἐπαινέσῃ
Dual ἐπαινέσητον ἐπαινέσητον
Plural ἐπαινέσωμεν ἐπαινέσητε ἐπαινέσωσιν*
OptativeSingular ἐπαινέσαιμι ἐπαινέσαις ἐπαινέσαι
Dual ἐπαινέσαιτον ἐπαινεσαίτην
Plural ἐπαινέσαιμεν ἐπαινέσαιτε ἐπαινέσαιεν
ImperativeSingular ἐπαίνεσον ἐπαινεσάτω
Dual ἐπαινέσατον ἐπαινεσάτων
Plural ἐπαινέσατε ἐπαινεσάντων
Infinitive ἐπαινέσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπαινεσᾱς ἐπαινεσαντος ἐπαινεσᾱσα ἐπαινεσᾱσης ἐπαινεσαν ἐπαινεσαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπῃνε͂σαμην ἐπῄνεσω ἐπῄνεσατο
Dual ἐπῄνεσασθον ἐπῃνε͂σασθην
Plural ἐπῃνε͂σαμεθα ἐπῄνεσασθε ἐπῄνεσαντο
SubjunctiveSingular ἐπαινέσωμαι ἐπαινέσῃ ἐπαινέσηται
Dual ἐπαινέσησθον ἐπαινέσησθον
Plural ἐπαινεσώμεθα ἐπαινέσησθε ἐπαινέσωνται
OptativeSingular ἐπαινεσαίμην ἐπαινέσαιο ἐπαινέσαιτο
Dual ἐπαινέσαισθον ἐπαινεσαίσθην
Plural ἐπαινεσαίμεθα ἐπαινέσαισθε ἐπαινέσαιντο
ImperativeSingular ἐπαίνεσαι ἐπαινεσάσθω
Dual ἐπαινέσασθον ἐπαινεσάσθων
Plural ἐπαινέσασθε ἐπαινεσάσθων
Infinitive ἐπαινέσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπαινεσαμενος ἐπαινεσαμενου ἐπαινεσαμενη ἐπαινεσαμενης ἐπαινεσαμενον ἐπαινεσαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τούτων δ’ αἴτιόν ἐστιν, ὅτι προσῆκον ὑμᾶσ ὁμοίωσ τῶν κοινῶν ὥσπερ τῶν ἰδίων σπουδάζειν, οὐ τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχετε περὶ αὐτῶν, ἀλλ’ ὅταν μὲν ὑπὲρ τῶν ἰδίων βουλεύησθε, ζητεῖτε συμβούλουσ τοὺσ ἄμεινον φρονοῦντασ ὑμῶν αὐτῶν, ὅταν δ’ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ἐκκλησιάζητε, τοῖσ μὲν τοιούτοισ ἀπιστεῖτε καὶ φθονεῖτε, τοὺσ δὲ πονηροτάτουσ τῶν ἐπὶ τὸ βῆμα παριόντων ἐπαινεῖτε καὶ νομίζετε δημοτικωτέρουσ εἶναι τοὺσ μεθύοντασ τῶν νηφόντων καὶ τοὺσ νοῦν οὐκ ἔχοντασ τῶν εὖ φρονούντων καὶ τοὺσ τὰ τῆσ πόλεωσ διανεμομένουσ τῶν ἐκ τῆσ ἰδίασ οὐσίασ ὑμῖν λειτουργούντων. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 16 5:1)
  • καὶ ὁπόταν ὑμῖν οἱ τραγῳδοὶ τὰσ τοιαύτασ φιλίασ ἐπὶ τὴν σκηνὴν ἀναβιβάσαντεσ δεικνύωσιν ἐπαινεῖτε καὶ ἐπικροτεῖτε καὶ κινδυνεύουσιν αὐτοῖσ ὑπὲρ ἀλλήλων οἱ πολλοὶ καὶ ἐπιδακρύετε, αὐτοὶ δὲ οὐδὲν ἄξιον ἐπαίνου ὑπὲρ τῶν φίλων παρέχεσθαι τολμᾶτε, ἀλλ’ ἤν του φίλοσ δεηθεὶσ τύχῃ, αὐτίκα μάλα ὥσπερ τὰ ὀνείρατα οἴχονται ὑμῖν ἐκποδὼν ἀποπτάμεναι αἱ πολλαὶ ἐκεῖναι τραγῳδίαι, τοῖσ κενοῖσ τούτοισ καὶ κωφοῖσ προσωπείοισ ἐοικότασ ὑμᾶσ ἀπολιποῦσαι, ἃ διηρμένα ^ τὸ στόμα καὶ παμμέγεθεσ κεχηνότα οὐδὲ τὸ σμικρότατον φθέγγεται. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 9:6)
  • καίτοι οὐδὲ ἀλόγωσ αὐτὸ πεπόνθατε, ἀλλὰ εἰκότωσ τὰ μικρὰ ταῦτα ἐπαινεῖτε· (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 35:2)
  • χρὴ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ, ὥσπερ τοὺσ ἀγαθοὺσ ἐπαινεῖτε καὶ τιμᾶτε, οὕτω καὶ τοὺσ κακοὺσ μισεῖν τε καὶ κολάζειν, ἄλλωσ τε καὶ Λεωκράτην, ὃσ οὔτε ἔδεισεν οὔτε ᾐσχύνθη ὑμᾶσ. (Lycurgus, Speeches, 96:2)
  • καὶ ταῦθ’ οὕτωσ σεμνὰ καὶ καλὰ καὶ προσήκοντα τοῖσ ὑμετέροισ ἤθεσιν ὑμεῖσ ὑπολαμβάνετε εἶναι, ὥστε καὶ τῶν προγόνων τοὺσ ταῦτα πράξαντασ μάλιστα ἐπαινεῖτε, εἰκότωσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 31 3:2)

Synonyms

  1. I approve

  2. I agree or undertake to do

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION