Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ὁμολογέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ὁμολογέω ὁμολογήσω ὡμολόγησα ὡμολόγηκα ὡμολόγημαι ὡμολογήθην

Structure: ὁμολογέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: o(mo/logos

Sense

  1. I agree with
  2. I correspond with, agree with
  3. I am coordinated
  4. I am suitable for

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁμολόγω ὁμολόγεις ὁμολόγει
Dual ὁμολόγειτον ὁμολόγειτον
Plural ὁμολόγουμεν ὁμολόγειτε ὁμολόγουσιν*
SubjunctiveSingular ὁμολόγω ὁμολόγῃς ὁμολόγῃ
Dual ὁμολόγητον ὁμολόγητον
Plural ὁμολόγωμεν ὁμολόγητε ὁμολόγωσιν*
OptativeSingular ὁμολόγοιμι ὁμολόγοις ὁμολόγοι
Dual ὁμολόγοιτον ὁμολογοίτην
Plural ὁμολόγοιμεν ὁμολόγοιτε ὁμολόγοιεν
ImperativeSingular ὁμολο͂γει ὁμολογεῖτω
Dual ὁμολόγειτον ὁμολογεῖτων
Plural ὁμολόγειτε ὁμολογοῦντων, ὁμολογεῖτωσαν
Infinitive ὁμολόγειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμολογων ὁμολογουντος ὁμολογουσα ὁμολογουσης ὁμολογουν ὁμολογουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁμολόγουμαι ὁμολόγει, ὁμολόγῃ ὁμολόγειται
Dual ὁμολόγεισθον ὁμολόγεισθον
Plural ὁμολογοῦμεθα ὁμολόγεισθε ὁμολόγουνται
SubjunctiveSingular ὁμολόγωμαι ὁμολόγῃ ὁμολόγηται
Dual ὁμολόγησθον ὁμολόγησθον
Plural ὁμολογώμεθα ὁμολόγησθε ὁμολόγωνται
OptativeSingular ὁμολογοίμην ὁμολόγοιο ὁμολόγοιτο
Dual ὁμολόγοισθον ὁμολογοίσθην
Plural ὁμολογοίμεθα ὁμολόγοισθε ὁμολόγοιντο
ImperativeSingular ὁμολόγου ὁμολογεῖσθω
Dual ὁμολόγεισθον ὁμολογεῖσθων
Plural ὁμολόγεισθε ὁμολογεῖσθων, ὁμολογεῖσθωσαν
Infinitive ὁμολόγεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμολογουμενος ὁμολογουμενου ὁμολογουμενη ὁμολογουμενης ὁμολογουμενον ὁμολογουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁμολογήσω ὁμολογήσεις ὁμολογήσει
Dual ὁμολογήσετον ὁμολογήσετον
Plural ὁμολογήσομεν ὁμολογήσετε ὁμολογήσουσιν*
OptativeSingular ὁμολογήσοιμι ὁμολογήσοις ὁμολογήσοι
Dual ὁμολογήσοιτον ὁμολογησοίτην
Plural ὁμολογήσοιμεν ὁμολογήσοιτε ὁμολογήσοιεν
Infinitive ὁμολογήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμολογησων ὁμολογησοντος ὁμολογησουσα ὁμολογησουσης ὁμολογησον ὁμολογησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁμολογήσομαι ὁμολογήσει, ὁμολογήσῃ ὁμολογήσεται
Dual ὁμολογήσεσθον ὁμολογήσεσθον
Plural ὁμολογησόμεθα ὁμολογήσεσθε ὁμολογήσονται
OptativeSingular ὁμολογησοίμην ὁμολογήσοιο ὁμολογήσοιτο
Dual ὁμολογήσοισθον ὁμολογησοίσθην
Plural ὁμολογησοίμεθα ὁμολογήσοισθε ὁμολογήσοιντο
Infinitive ὁμολογήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμολογησομενος ὁμολογησομενου ὁμολογησομενη ὁμολογησομενης ὁμολογησομενον ὁμολογησομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁμολογηθήσομαι ὁμολογηθήσῃ ὁμολογηθήσεται
Dual ὁμολογηθήσεσθον ὁμολογηθήσεσθον
Plural ὁμολογηθησόμεθα ὁμολογηθήσεσθε ὁμολογηθήσονται
OptativeSingular ὁμολογηθησοίμην ὁμολογηθήσοιο ὁμολογηθήσοιτο
Dual ὁμολογηθήσοισθον ὁμολογηθησοίσθην
Plural ὁμολογηθησοίμεθα ὁμολογηθήσοισθε ὁμολογηθήσοιντο
Infinitive ὁμολογηθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμολογηθησομενος ὁμολογηθησομενου ὁμολογηθησομενη ὁμολογηθησομενης ὁμολογηθησομενον ὁμολογηθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡμολο͂γουν ὡμολο͂γεις ὡμολο͂γειν*
Dual ὡμολόγειτον ὡμολογεῖτην
Plural ὡμολόγουμεν ὡμολόγειτε ὡμολο͂γουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡμολογοῦμην ὡμολόγου ὡμολόγειτο
Dual ὡμολόγεισθον ὡμολογεῖσθην
Plural ὡμολογοῦμεθα ὡμολόγεισθε ὡμολόγουντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡμολόγησα ὡμολόγησας ὡμολόγησεν*
Dual ὡμολογήσατον ὡμολογησάτην
Plural ὡμολογήσαμεν ὡμολογήσατε ὡμολόγησαν
SubjunctiveSingular ὁμολογήσω ὁμολογήσῃς ὁμολογήσῃ
Dual ὁμολογήσητον ὁμολογήσητον
Plural ὁμολογήσωμεν ὁμολογήσητε ὁμολογήσωσιν*
OptativeSingular ὁμολογήσαιμι ὁμολογήσαις ὁμολογήσαι
Dual ὁμολογήσαιτον ὁμολογησαίτην
Plural ὁμολογήσαιμεν ὁμολογήσαιτε ὁμολογήσαιεν
ImperativeSingular ὁμολόγησον ὁμολογησάτω
Dual ὁμολογήσατον ὁμολογησάτων
Plural ὁμολογήσατε ὁμολογησάντων
Infinitive ὁμολογήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμολογησᾱς ὁμολογησαντος ὁμολογησᾱσα ὁμολογησᾱσης ὁμολογησαν ὁμολογησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡμολογησάμην ὡμολογήσω ὡμολογήσατο
Dual ὡμολογήσασθον ὡμολογησάσθην
Plural ὡμολογησάμεθα ὡμολογήσασθε ὡμολογήσαντο
SubjunctiveSingular ὁμολογήσωμαι ὁμολογήσῃ ὁμολογήσηται
Dual ὁμολογήσησθον ὁμολογήσησθον
Plural ὁμολογησώμεθα ὁμολογήσησθε ὁμολογήσωνται
OptativeSingular ὁμολογησαίμην ὁμολογήσαιο ὁμολογήσαιτο
Dual ὁμολογήσαισθον ὁμολογησαίσθην
Plural ὁμολογησαίμεθα ὁμολογήσαισθε ὁμολογήσαιντο
ImperativeSingular ὁμολόγησαι ὁμολογησάσθω
Dual ὁμολογήσασθον ὁμολογησάσθων
Plural ὁμολογήσασθε ὁμολογησάσθων
Infinitive ὁμολογήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμολογησαμενος ὁμολογησαμενου ὁμολογησαμενη ὁμολογησαμενης ὁμολογησαμενον ὁμολογησαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡμολογήθην ὡμολογήθης ὡμολογήθη
Dual ὡμολογήθητον ὡμολογηθήτην
Plural ὡμολογήθημεν ὡμολογήθητε ὡμολογήθησαν
SubjunctiveSingular ὁμολογήθω ὁμολογήθῃς ὁμολογήθῃ
Dual ὁμολογήθητον ὁμολογήθητον
Plural ὁμολογήθωμεν ὁμολογήθητε ὁμολογήθωσιν*
OptativeSingular ὁμολογηθείην ὁμολογηθείης ὁμολογηθείη
Dual ὁμολογηθείητον ὁμολογηθειήτην
Plural ὁμολογηθείημεν ὁμολογηθείητε ὁμολογηθείησαν
ImperativeSingular ὁμολογήθητι ὁμολογηθήτω
Dual ὁμολογήθητον ὁμολογηθήτων
Plural ὁμολογήθητε ὁμολογηθέντων
Infinitive ὁμολογηθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁμολογηθεις ὁμολογηθεντος ὁμολογηθεισα ὁμολογηθεισης ὁμολογηθεν ὁμολογηθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡμολόγηκα ὡμολόγηκας ὡμολόγηκεν*
Dual ὡμολογήκατον ὡμολογήκατον
Plural ὡμολογήκαμεν ὡμολογήκατε ὡμολογήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular ὡμολογήκω ὡμολογήκῃς ὡμολογήκῃ
Dual ὡμολογήκητον ὡμολογήκητον
Plural ὡμολογήκωμεν ὡμολογήκητε ὡμολογήκωσιν*
OptativeSingular ὡμολογήκοιμι ὡμολογήκοις ὡμολογήκοι
Dual ὡμολογήκοιτον ὡμολογηκοίτην
Plural ὡμολογήκοιμεν ὡμολογήκοιτε ὡμολογήκοιεν
ImperativeSingular ὡμολόγηκε ὡμολογηκέτω
Dual ὡμολογήκετον ὡμολογηκέτων
Plural ὡμολογήκετε ὡμολογηκόντων
Infinitive ὡμολογηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὡμολογηκως ὡμολογηκοντος ὡμολογηκυῑα ὡμολογηκυῑᾱς ὡμολογηκον ὡμολογηκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡμολόγημαι ὡμολόγησαι ὡμολόγηται
Dual ὡμολόγησθον ὡμολόγησθον
Plural ὡμολογήμεθα ὡμολόγησθε ὡμολόγηνται
ImperativeSingular ὡμολόγησο ὡμολογήσθω
Dual ὡμολόγησθον ὡμολογήσθων
Plural ὡμολόγησθε ὡμολογήσθων
Infinitive ὡμολόγησθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὡμολογημενος ὡμολογημενου ὡμολογημενη ὡμολογημενης ὡμολογημενον ὡμολογημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὁμολογήσω ὅτι δύναται ἡ δεξιά σου σῶσαι. (Septuagint, Liber Iob 40:14)
  • πάντα γὰρ ἀπιστοῦντεσ διὰ τὰσ φαρμακείασ ἐπὶ τῷ τῶν πρωτοτόκων ὀλέθρῳ, ὡμολόγησαν Θεοῦ υἱὸν λαὸν εἶναι. (Septuagint, Liber Sapientiae 18:13)
  • οὕτωσ εἶπε Κύριοσ ὁ Θεὸσ Ἰσραήλ. ὑμεῖσ γυναῖκεσ τῷ στόματι ὑμῶν ἐλαλήσατε καὶ ταῖσ χερσὶν ὑμῶν ἐπληρώσατε λέγουσαι. ποιοῦσαι ποιήσομεν τὰσ ὁμολογίασ ἡμῶν, ἃσ ὡμολογήσαμεν, θυμιᾶν τῇ βασιλίσσῃ τοῦ οὐρανοῦ καὶ σπένδειν αὐτῇ σπονδάσ. ἐμμείνασαι ἐνεμείνατε ταῖσ ὁμολογίαισ ὑμῶν καὶ ποιοῦσαι ἐποιήσατε. (Septuagint, Liber Ieremiae 51:25)
  • καὶ ἀνακάμψαντεσ ἦλθον ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἀνετάζοντεσ ἀλλήλουσ τὴν αἰτίαν, ὡμολόγησαν τὴν ἐπιθυμίαν αὐτῶν. καὶ τότε κοινῇ συνετάξαντο καιρὸν ὅτε αὐτὴν δυνήσονται εὑρεῖν μόνην. (Septuagint, Liber Susanna 1:14)
  • καὶ τῶν δορυφόρων λεγόντων. ὁμολόγησον φαγεῖν, ὅπωσ ἀπαλλαγῇσ τῶν βασάνων, (Septuagint, Liber Maccabees IV 9:16)

Synonyms

  1. I agree with

  2. I correspond with

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION