Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συγκαταινέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συγκαταινέω συγκαταινέσω

Structure: συγ (Prefix) + καταινέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to agree with, favour
  2. to sanction, approve

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκαταινῶ συγκαταινεῖς συγκαταινεῖ
Dual συγκαταινεῖτον συγκαταινεῖτον
Plural συγκαταινοῦμεν συγκαταινεῖτε συγκαταινοῦσιν*
SubjunctiveSingular συγκαταινῶ συγκαταινῇς συγκαταινῇ
Dual συγκαταινῆτον συγκαταινῆτον
Plural συγκαταινῶμεν συγκαταινῆτε συγκαταινῶσιν*
OptativeSingular συγκαταινοῖμι συγκαταινοῖς συγκαταινοῖ
Dual συγκαταινοῖτον συγκαταινοίτην
Plural συγκαταινοῖμεν συγκαταινοῖτε συγκαταινοῖεν
ImperativeSingular συγκαταίνει συγκαταινείτω
Dual συγκαταινεῖτον συγκαταινείτων
Plural συγκαταινεῖτε συγκαταινούντων, συγκαταινείτωσαν
Infinitive συγκαταινεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκαταινων συγκαταινουντος συγκαταινουσα συγκαταινουσης συγκαταινουν συγκαταινουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκαταινοῦμαι συγκαταινεῖ, συγκαταινῇ συγκαταινεῖται
Dual συγκαταινεῖσθον συγκαταινεῖσθον
Plural συγκαταινούμεθα συγκαταινεῖσθε συγκαταινοῦνται
SubjunctiveSingular συγκαταινῶμαι συγκαταινῇ συγκαταινῆται
Dual συγκαταινῆσθον συγκαταινῆσθον
Plural συγκαταινώμεθα συγκαταινῆσθε συγκαταινῶνται
OptativeSingular συγκαταινοίμην συγκαταινοῖο συγκαταινοῖτο
Dual συγκαταινοῖσθον συγκαταινοίσθην
Plural συγκαταινοίμεθα συγκαταινοῖσθε συγκαταινοῖντο
ImperativeSingular συγκαταινοῦ συγκαταινείσθω
Dual συγκαταινεῖσθον συγκαταινείσθων
Plural συγκαταινεῖσθε συγκαταινείσθων, συγκαταινείσθωσαν
Infinitive συγκαταινεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκαταινουμενος συγκαταινουμενου συγκαταινουμενη συγκαταινουμενης συγκαταινουμενον συγκαταινουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκαταίνουν συνεκαταίνεις συνεκαταίνειν*
Dual συνεκαταινεῖτον συνεκαταινείτην
Plural συνεκαταινοῦμεν συνεκαταινεῖτε συνεκαταίνουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκαταινούμην συνεκαταινοῦ συνεκαταινεῖτο
Dual συνεκαταινεῖσθον συνεκαταινείσθην
Plural συνεκαταινούμεθα συνεκαταινεῖσθε συνεκαταινοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὅτι καὶ βούλεται καὶ συγκαταινεῖ. (Plutarch, Camillus, chapter 6 1:3)
  • συγκαταινέω μὲν οὖν καὶ τὸν λογισμόν, ἤνπερ ἐκ περιπτώσιοσ ποιῆται τὴν ἀρχήν, καὶ τὴν καταφορὴν ἐκ τῶν φαινομένων μεθοδεύῃ. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, PARAGGELIAI, i.5)

Synonyms

  1. to agree with

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION