ἐπαινέτης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
ἐπαινέτης
ἐπαινέτου
Structure:
ἐπαινετ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- a commender, admirer
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὅτι μέν, ὦ Εὔφανεσ, ἐπαινέτησ ὢν Πινδάρου πολλάκισ ἔχεισ διὰ στόματοσ ὡσ εἰρημένον εὖ καὶ πιθανῶσ ὑπ’ αὐτοῦ τιθεμένων ἀγώνων πρόφασισ ἀρετὰν ἐσ αἰπὺν ἔβαλε σκότον οὐκ ἀγνοοῦμεν. (Plutarch, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 1 1:1)
- "οὐ σὺ μέντοι Ὁμήρου ἐπαινέτησ εἶ, ὃσ ἔφη χαριεστάτην ἥβην εἶναι τοῦ ὑπηνήτου, ἣν νῦν Ἀλκιβιάδησ αὐτὸσ ἔχει; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 61 5:5)
- πράττεισ τι, πράξει συμπαρὼν ὅ τι ἂν δέῃ, δίκαια ταὐτὰ τῷ τρέφοντι νενομικώσ, ἐπαινέτησ θαυμαστὸσ οἱο͂σ τῶν φίλων, χαίρουσι δείπνων ἡδοναῖσ ἀσυμβόλοισ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 32 1:1)
- νοντασ ἀπειρίᾳ διδάσκων, ὡσ δὲ ἦσαν ἰταμοὶ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐθώπευον ὑποτρέχοντεσ, ἐκείνῳ δὲ ἐπολέμουν, τὸν μὲν πρῶτον αὐτῶν καταγνοὺσ περὶ πίστιν ἐν κληρονομίᾳ γεγονέναι πονηρόν ἀπήλασε τοῦ ταμιείου, δευτέρῳ δέ τινὶ ῥᾳδιουργίασ προὔθηκε κρίσιν, ᾧ Κάτλοσ Λουτάτιοσ ὁ τιμητὴσ ἀνέβη βοηθήσων, ἀνὴρ μέγα τὸ τῆσ ἀρχῆσ ἔχων ἀξίωμα, τὸ δὲ τῆσ ἀρετῆσ ἔχων μέγιστον, ὡσ πάντων δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ Ῥωμαίων διαφέρων ἦν δὲ καὶ τοῦ Κάτωνοσ ἐπαινέτησ καὶ συνήθησ διὰ τὸν βίον. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 16 3:2)
- γένηται καὶ συνήθησ, ψέγων μὲν οἷσ ἐκεῖνον αἰσθάνεται πράγμασι καὶ βίοισ καὶ ἀνθρώποισ ἀχθόμενον, ἐπαινέτησ δὲ τῶν ἀρεσκόντων . (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 6 5:1)
