Ancient Greek-English Dictionary Language

ἔμπειρος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἔμπειρος ἔμπειρος ἔμπειρον

Structure: ἐμπειρ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: e)n, pei=ra

Sense

  1. experienced or practiced in a thing, acquainted with it

Examples

  • καὶ εἶπεν αὐτῷ. εἰ δύναμαι πορευθῆναι μετὰ σοῦ ἐν Ράγοισ τῆσ Μηδίασ, καὶ εἰ ἔμπειροσ εἶ τῶν τόπων̣ (Septuagint, Liber Thobis 5:5)
  • σὺ γὰρ ὡσ τὸ εἰκὸσ ἔμπειροσ εἶ τοῦ χωρίου πολλάκισ, ὡσ λόγοσ, κατελθοῦσα πρὸσ Ἀγχίσην. (Lucian, Dearum judicium, (no name) 5:14)
  • χαρακτῆρα δὲ τὸν Λυσίου κατὰ τὸ πλεῖστον ἐζήλωσε καὶ εἰ μή τισ ἔμπειροσ πάνυ τῶν ἀνδρῶν εἰή καὶ τριβὰσ ἀξιολόγουσ ἀμφοῖν ἔχων, οὐκ ἂν διαγνοίη ῥᾳδίωσ πολλοὺσ τῶν λόγων, ὁποτέρου τῶν ῥητόρων εἰσίν, ἀλλὰ παρακρούσεται ταῖσ ἐπιγραφαῖσ οὐχ οὕτωσ ἀκριβῶσ ἐχούσαισ, ὡσ διὰ μιᾶσ δηλοῦταί μοι γραφῆσ. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 23)
  • ἀλλὰ Θεοδότασ ὁ Ῥόδιοσ, ἀνὴρ γενναῖοσ καὶ τακτικῶν ἔμπειροσ, οὐκ εἰά παρὼν ἀθυμεῖν· (Lucian, Zeuxis 16:1)
  • πότερα [γὰρ εἰκόσ ἐσ]τιν, ὦ Ἀθηνόγενεσ, ἐμὲ τῆσ σῆσ [τέχνησ ἐπιθ]υμῆσαι, ἧσ οὐ[κ] ἤμην ἔμπει[ροσ, ἤ σε καὶ τ]ὴν ἑταίραν τοῖσ ἐμοῖσ ἐπι[βουλεῦσαι]; (Hyperides, Speeches, 26:1)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION