Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσκίνητος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δυσκίνητος δυσκίνητον

Structure: δυσκινητ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: ki_ne/w

Sense

  1. hard to move, immovable, resolute, inexorable

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative δυσκίνητος δυσκίνητον
Genitive δυσκινήτου δυσκινήτου
Dative δυσκινήτῳ δυσκινήτῳ
Accusative δυσκίνητον δυσκίνητον
Vocative δυσκίνητε δυσκίνητον
DualN/A/V δυσκινήτω δυσκινήτω
G/D δυσκινήτοιν δυσκινήτοιν
PluralNominative δυσκίνητοι δυσκίνητα
Genitive δυσκινήτων δυσκινήτων
Dative δυσκινήτοις δυσκινήτοις
Accusative δυσκινήτους δυσκίνητα
Vocative δυσκίνητοι δυσκίνητα
Positive Comparative Superlative
Adjective δυσκίνητος δυσκινήτου δυσκινητότερος δυσκινητοτέρου δυσκινητότατος δυσκινητοτάτου
Adverb δυσκινήτως δυσκινητότερον δυσκινητότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ᾍδη δυσκίνητε, τί τὴν ἐπέραστον ἑταίρην ἡρ́πασασ; (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 221 1:1)

Synonyms

  1. hard to move

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION