Ancient Greek-English Dictionary Language

διασύρω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διασύρω διασυρῶ διασέσυρκα

Structure: δια (Prefix) + σύρ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to tear in pieces, to pull to pieces, to disparage, ridicule

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διασύρω διασύρεις διασύρει
Dual διασύρετον διασύρετον
Plural διασύρομεν διασύρετε διασύρουσιν*
SubjunctiveSingular διασύρω διασύρῃς διασύρῃ
Dual διασύρητον διασύρητον
Plural διασύρωμεν διασύρητε διασύρωσιν*
OptativeSingular διασύροιμι διασύροις διασύροι
Dual διασύροιτον διασυροίτην
Plural διασύροιμεν διασύροιτε διασύροιεν
ImperativeSingular διασύρε διασυρέτω
Dual διασύρετον διασυρέτων
Plural διασύρετε διασυρόντων, διασυρέτωσαν
Infinitive διασύρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διασυρων διασυροντος διασυρουσα διασυρουσης διασυρον διασυροντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διασύρομαι διασύρει, διασύρῃ διασύρεται
Dual διασύρεσθον διασύρεσθον
Plural διασυρόμεθα διασύρεσθε διασύρονται
SubjunctiveSingular διασύρωμαι διασύρῃ διασύρηται
Dual διασύρησθον διασύρησθον
Plural διασυρώμεθα διασύρησθε διασύρωνται
OptativeSingular διασυροίμην διασύροιο διασύροιτο
Dual διασύροισθον διασυροίσθην
Plural διασυροίμεθα διασύροισθε διασύροιντο
ImperativeSingular διασύρου διασυρέσθω
Dual διασύρεσθον διασυρέσθων
Plural διασύρεσθε διασυρέσθων, διασυρέσθωσαν
Infinitive διασύρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διασυρομενος διασυρομενου διασυρομενη διασυρομενης διασυρομενον διασυρομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἢν δὲ ποιητικὸσ ᾖ καὶ ἐπὶ τούτῳ μέγα φρονῇ, Μὰ Δί’ ἐχλεύασέ σου Φιλόξενοσ τὰ ἔπη καὶ διέσυρε καὶ ἄμετρα εἶπεν αὐτὰ καὶ κακοσύνθετα. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 14:4)
  • ἐφ’ οἷσ ἀγανακτήσαντεσ ἀνεληλύθαμεν ἐπὶ σὲ παραιτησάμενοι πρὸσ ὀλίγον τὸν Αἰ̈δωνέα, Χρύσιπποσ οὑτοσὶ καὶ Ἐπίκουροσ καὶ ὁ Πλάτων ἐγὼ καὶ Ἀριστοτέλησ ἐκεῖνοσ καὶ ὁ σιωπῶν οὗτοσ Πυθαγόρασ καὶ Διογένησ καὶ ἅπαντεσ ὁπόσουσ διέσυρεσ ἐν τοῖσ λόγοισ. (Lucian, Piscator, (no name) 4:3)
  • ὅθεν τοὺσ ἐπὶ κατακειμένων χρωμένουσ τῇ λέξει διέσυρον. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 42 1:1)
  • κωμῳδεῖν γὰρ ἤθελε καὶ διασύρειν χλευάζει τε τὰ ἰσόκωλα τὰ Ἀγάθωνοσ καὶ τὰ ἀντίθετα, καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην δὲ παράγει λέγοντα ὅτι πασχητιᾷ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 12 2:4)
  • οὐ μόνον δ’ Ἀλκιβιάδην διασύρει, ἀλλὰ καὶ Χαρμίδην καὶ Εὐθύδημον καὶ ἄλλουσ πολλοὺσ τῶν νέων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 12 3:1)

Synonyms

  1. to tear in pieces

Related

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION