Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαιρετός

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: διαιρετός διαιρετή διαιρετόν

Structure: διαιρετ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: diaire/w

Sense

  1. divided, separated, distributed
  2. distinguishable

Declension

First/Second declension
Masculine Feminine Neuter
SingularNominative διαιρετός διαιρετή διαιρετόν
Genitive διαιρετοῦ διαιρετῆς διαιρετοῦ
Dative διαιρετῷ διαιρετῇ διαιρετῷ
Accusative διαιρετόν διαιρετήν διαιρετόν
Vocative διαιρετέ διαιρετή διαιρετόν
DualN/A/V διαιρετώ διαιρετᾱ́ διαιρετώ
G/D διαιρετοῖν διαιρεταῖν διαιρετοῖν
PluralNominative διαιρετοί διαιρεταί διαιρετά
Genitive διαιρετῶν διαιρετῶν διαιρετῶν
Dative διαιρετοῖς διαιρεταῖς διαιρετοῖς
Accusative διαιρετούς διαιρετᾱ́ς διαιρετά
Vocative διαιρετοί διαιρεταί διαιρετά
Positive Comparative Superlative
Adjective διαιρετός διαιρετοῦ διαιρετότερος διαιρετοτεροῦ διαιρετότατος διαιρετοτατοῦ
Adverb διαιρετώς διαιρετότερον διαιρετότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀδιαίρετόν τε γὰρ ἕκαστον ἀναγκαῖον εἶναι τῶν μορίων ἢ πλῆθοσ εἶναι καὶ τὴν μονάδα διαιρετήν καὶ μὴ στοιχεῖον εἶναι τὸ ἓν καὶ τὸ πλῆθοσ ἡ γὰρ μονὰσ ἑκάστη οὐκ ἐκ πλήθουσ καὶ ἑνόσ· (Aristotle, Metaphysics, Book 13 207:3)
  • ποιεῖ δέ μου τὴν δημηγορίαν ὁ μὲν κατήγοροσ διαιρετήν, τὸ ψήφισμα δὲ καὶ τἀληθὲσ μίαν· (Aeschines, Speeches, , section 66 1:2)

Synonyms

  1. divided

  2. distinguishable

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION