뜻

2. 놀라다, 경악하다

1. to receive or entertain strangers, to receive as a guest, to present with, to be entertained as a guest
2. to astonish by some strange sight, to be astonished
3. to be a stranger, speak with a foreign accent, to be strange or unusual

예문

• τοὺσ δὲ ξενίζειν οὐδέποτέ γ’ ἴσχει θύρα. (Aristophanes, Acharnians, Prologue 4:30)

  (아리스토파네스, Acharnians, Prologue 4:30)

• ὕστερον δὲ δὴ κατιὼν οἴκαδε δίων ἀδελφὼ δύο προσλαμβάνει Ἀθήνηθεν, οὐκ ἐκ φιλοσοφίασ γεγονότε φίλω, ἀλλ’ ἐκ τῆσ περιτρεχούσησ ἑταιρίασ ταύτησ τῆσ τῶν πλείστων φίλων, ἣν ἐκ τοῦ ξενίζειν τε καὶ μυεῖν καὶ ἐποπτεύειν πραγματεύονται, καὶ δὴ καὶ τούτω τὼ συγκαταγαγόντε αὐτὸν φίλω ἐκ τούτων τε καὶ ἐκ τῆσ πρὸσ τὴν κάθοδον ὑπηρεσίασ ἐγενέσθην ἑταίρω· (Plato, Epistles, Letter 7 67:4)

  (플라톤, Epistles, Letter 7 67:4)

• κἀκεῖ δίαιταν εἶχε, τῆσ Ἀθηνᾶσ λεγομένησ ὑποδέχεσθαι καὶ ξενίζειν αὐτόν, οὐ πάνυ κόσμιον ξένον οὐδὲ ὡσ παρθένῳ πρᾴωσ ἐπισταθμεύοντα. (Plutarch, Demetrius, chapter 23 3:2)

  (플루타르코스, Demetrius, chapter 23 3:2)

• ἢ Φορμίων τοὺσ Διοσκόρουσ ἢ τὸν Ἀσκληπιὸν Σοφοκλῆσ ξενίζειν αὐτόσ τε πειθόμενοσ καὶ τῶν ἄλλων οὕτωσ ἐχόντων διὰ τὴν γενομένην ἐπιφάνειαν; (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 22 10:1)

  (플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 22 10:1)

• καὶ ὅτι μὲν ἁλοὺσ ὑπὸ τῶν πολεμίων ὑπὸ τὸν Δεκελεικὸν πόλεμον καὶ πραθεὶσ εἰσ Λευκάδα, Κλεάνδρῳ περιτυχὼν τῷ ὑποκριτῇ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ ἐσώθη δεῦρο πολλοστῷ χρόνῳ, παρα‐ λελοίπασιν, ὥσπερ δὲ δέον ἡμᾶσ δι’ ἐκείνασ τὰσ ἀτυχίασ ἀπολέσθαι, τὸ ξενίζειν αὐτοῦ κατηγορήκασιν. (Demosthenes, Speeches 51-61, 22:2)

  (데모스테네스, Speeches 51-61, 22:2)

유사 형태

• ξένια (69)
• ξενίαν (63)
• ξενίας (50)
• ξενικὸν (48)
• ξενικῶν (26)
• ξενίων (23)
• ξενικοῖς (15)
• ξενίᾳ (15)
• ξενικοῦ (15)
• Ξενίου (15)
• ξενικὴν (15)
• ξενίοις (14)
• ξενικὰ (14)
• Ξένιον (13)
• ξενικόν (12)
• Ξένιος (11)
• ξενισθεὶς (9)
• ξενικὰς (8)
• ξενικαῖς (8)
• ξενίζεται (7)
• ξενικά (7)
• ξενίζειν (7)
• ξενικοὺς (7)
• ξενίζων (7)
• ξένιά (6)
• ξενίαις (5)
• ξενικῷ (5)
• ξενίσας (5)
• ξενία (5)
• ξενικῆς (5)
• ξενίης (4)
• ξενικὸς (4)
• ξενισμὸν (4)
• ξενισθείς (3)
• ξενική (3)
• ξενίῳ (3)
• ξενίη (3)
• Ξενίζοντι (3)
• Ξενιάδῃ (3)
• ξενικὴ (2)
• Ξενιάδης (2)
• ξενίσωμεν (2)
• ξενίζοντα (2)
• ξενικήν (2)
• ξενίζοιμι (2)
• ξενίῃ (2)
• ξενικῶς (2)
• ξενισμοῦ (2)
• ξενίζουσα (2)
• ξένιε (2)
• ξενικοὶ (2)
• ξενιτείας (2)
• Ξενιάδου (2)
• ξενίζει (2)
• ξενικαὶ (2)
• ξενικούς (2)
• ξενιτεύων (2)
• ξενίσῃ (1)
• ξενισμῷ (1)
• ξενιτανς (1)
• ξενίζω (1)
• ξενιεῖς (1)
• Ξενίππῳ (1)
• ξενισμὸς (1)
• ξενισμοῖς (1)
• ξενιτεύει (1)
• ξενίαι (1)
• ξενιταβατ (1)
• Ξενιάδην (1)
• ξενισμόν (1)
• ξενίσω (1)
• ξενίζοντ (1)
• ξενίοισι (1)
• ξενισμοί (1)
• ξενίζοι (1)
• ξενικάς (1)
• ξενικοῖσι (1)
• ξενις (1)
• ξενισμός (1)
• ξενίσων (1)
• Ξενίδα (1)
• ξενισθῇ (1)
• ξενίζον (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.