Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀπόλλυμι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀπόλλυμι

Structure: ἀπ (Prefix) + ό̓λλῡ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. (active voice), to destroy utterly, kill, slay
  2. to lose utterly

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπόλλῡμι ἀπόλλῡς ἀπόλλῡσιν*
Dual ἀπόλλυτον ἀπόλλυτον
Plural ἀπόλλυμεν ἀπόλλυτε ἀπολλύᾱσιν*
SubjunctiveSingular ἀπολλύω ἀπολλύῃς ἀπολλύῃ
Dual ἀπολλύητον ἀπολλύητον
Plural ἀπολλύωμεν ἀπολλύητε ἀπολλύωσιν*
OptativeSingular ἀπολλυίην ἀπολλυίης ἀπολλυίη
Dual ἀπολλυίητον ἀπολλυιήτην
Plural ἀπολλυίημεν ἀπολλυίητε ἀπολλυίησαν
ImperativeSingular ἀπόλλυε ἀπολλύτω
Dual ἀπόλλυτον ἀπολλύτων
Plural ἀπόλλυτε ἀπολλύντων
Infinitive ἀπολλύναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀπολλῡς ἀπολλυντος ἀπολλῡσα ἀπολλῡσης ἀπολλυν ἀπολλυντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπόλλυμαι ἀπόλλυσαι ἀπόλλυται
Dual ἀπόλλυσθον ἀπόλλυσθον
Plural ἀπολλύμεθα ἀπόλλυσθε ἀπόλλυνται
SubjunctiveSingular ἀπολλύωμαι ἀπολλύῃ ἀπολλύηται
Dual ἀπολλύησθον ἀπολλύησθον
Plural ἀπολλυώμεθα ἀπολλύησθε ἀπολλύωνται
OptativeSingular ἀπολλυίμην ἀπολλυῖο ἀπολλυῖτο
Dual ἀπολλυῖσθον ἀπολλυίσθην
Plural ἀπολλυίμεθα ἀπολλυῖσθε ἀπολλυῖντο
ImperativeSingular ἀπόλλυσο ἀπολλύσθω
Dual ἀπόλλυσθον ἀπολλύσθων
Plural ἀπόλλυσθε ἀπολλύσθων
Infinitive ἀπόλλυσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀπολλυμενος ἀπολλυμενου ἀπολλυμενη ἀπολλυμενης ἀπολλυμενον ἀπολλυμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὰ δὲ περὶ τῆσ ψυχῆσ πολλὴν ἀπιστίαν παρέχει τοῖσ ἀνθρώποισ μή, ἐπειδὰν ἀπαλλαγῇ τοῦ σώματοσ, οὐδαμοῦ ἔτι ᾖ, ἀλλ’ ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ διαφθείρηταί τε καὶ ἀπολλύηται ᾗ ἂν ὁ ἄνθρωποσ ἀποθνῄσκῃ, εὐθὺσ ἀπαλλαττομένη τοῦ σώματοσ, καὶ ἐκβαίνουσα ὥσπερ πνεῦμα ἢ καπνὸσ διασκεδασθεῖσα οἴχηται διαπτομένη καὶ οὐδὲν ἔτι οὐδαμοῦ ᾖ. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 178:1)
  • Κέβησ δέ μοι ἔδοξε τοῦτο μὲν ἐμοὶ συγχωρεῖν, πολυχρονιώτερόν γε εἶναι ψυχὴν σώματοσ, ἀλλὰ τόδε ἄδηλον παντί, μὴ πολλὰ δὴ σώματα καὶ πολλάκισ κατατρίψασα ἡ ψυχὴ τὸ τελευταῖον σῶμα καταλιποῦσα νῦν αὐτὴ ἀπολλύηται, καὶ ᾖ αὐτὸ τοῦτο θάνατοσ, ψυχῆσ ὄλεθροσ, ἐπεὶ σῶμά γε ἀεὶ ἀπολλύμενον οὐδὲν παύεται. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 576:1)
  • οὐκοῦν ἐὰν ἀπολλύηται τὰ κακά, ἅ γε μὴ τυγχάνει ὄντα κακά, τί προσήκει τοῖσ κακοῖσ συναπόλλυσθαι; (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 195:2)
  • ἂν δ’ ἀπολλύηταί τι τούτων καὶ ἐκπολιορκῆται, τότε καὶ αὐτὸσ ἀπόλλυται. (Epictetus, Works, book 1, 21:4)

Synonyms

  1. to lose utterly

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION