Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀνώνυμος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἀνώνυμος ἀνώνυμος ἀνώνυμον

Structure: ἀ (Prefix) + νωνυμ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: o)/numa, aeolic for o)/noma

Sense

  1. anonymous, nameless

Examples

  • ἐχρῆν γὰρ ἄρα μηδὲ τὰσ ἐν τῷ Πόντῳ Ἀθήνασ παραπλεῦσαι ἡμᾶσ ὥσπερ τινὰ ὁρ́μον ἔρημον καὶ ἀνώνυμον. (Arrian, Periplus Ponti Euxini, chapter 5 2:2)
  • ἀπὸ δὲ Βορυσθένουσ σθένουσ ἐπὶ νῆσον σμικράν, ἐρήμην καὶ ἀνώνυμον, στάδιοι ἑξήκοντα. (Arrian, Periplus Ponti Euxini, chapter 20 3:1)
  • οὐ γὰρ ἀκλεὲσ τοὔνομ τὸ σὸν παρ’ ἡμῖν ἐστιν οὐδ’ ἀνώνυμον. (Aristophanes, Lysistrata, Lyric-Scene31)
  • μέμνηται γὰρ ι αὐτοῦ καί τοῖσ βιβλίοισ τούτοισ ἐντετυχηκὼσ δῆλόσ ἐστιν οὐκ ἂν οὖν ἐλθόντα καί λόγων τοσούτων ἑρμηνέα γενόμενον παρῆκεν ἀνώνυμον, Φαλῖνον δὲ τὸν Ζακύνθιον ὠνόμαζεν. (Plutarch, Artaxerxes, chapter 13 4:2)
  • ἤγετ’ οὖν ὁ κουρεὺσ καὶ ἀνεκρίνετο, μηδὲ τοὔνομα τοῦ φράσαντοσ εἰδὼσ ἀλλ’ εἰσ ἀνώνυμον καὶ ἄγνωστον ἀναφέρων τὴν ἀρχὴν πρόσωπον. (Plutarch, De garrulitate, section 13 2:2)

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION