Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀνδρεῖος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἀνδρεῖος ἀνδρείᾱ ανδρεῖον

Structure: ἀνδρει (Stem) + ος (Ending)

Etym.: a)nh/r

Sense

  1. Of or pertaining to a man
  2. manly, masculine, courageous, strong
  3. stubborn

Examples

  • ἔσχε τε αὐτοὺσ γενναίουσ καὶ ἀνδρείουσ εἰσ πεζομαχίαν καὶ πολιορκίαν καὶ ἐκπορθήσασ ἐνίκησε πάντασ τοὺσ πολεμίουσ. (Septuagint, Liber Maccabees IV 17:24)
  • τοὺσ κρατῆρασ καταθήσω καὶ τὰσ ὑδρίασ, καὶ ῥαψῳδεῖν ἔσται τοῖσ παιδαρίοισιν τοὺσ ἀνδρείουσ ἐν τῷ πολέμῳ, κεἴ τισ δειλὸσ γεγένηται, ἵνα μὴ δειπνῶσ’ αἰσχυνόμενοι. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme 3:17)
  • χρὴ γὰρ τοὺσ ἀνδρείουσ. (Aristophanes, Lysistrata, Agon, antepirrheme7)
  • Τὰ μὲν τοίνυν ἄλλα, ὦ Ἑρμότιμε, διηγουμένῳ σοι παρειπόμην καὶ ἐπίστευον οὕτωσ ἔχειν, σοφούσ τε γίγνεσθαι αὐτοὺσ καὶ ἀνδρείουσ καὶ δικαίουσ καὶ τὰ ἄλλα, καί πωσ ἐκηλούμην πρὸσ τὸν λόγον, ὁπότε δὲ καὶ πλούτου ἔφησθα καταφρονεῖν σφᾶσ καὶ δόξησ καὶ ἡδονῶν καὶ μήτε ὀργίζεσθαι μήτε λυπεῖσθαι, πάνυ ἐνταῦθα ‐ μόνω γάρ ἐσμεν ‐ ἐπέστην ἀναμνησθεὶσ ἃ πρῴην εἶδον ποιοῦντα ‐ βούλει φῶ τίνα; (Lucian, 18:1)
  • ἔστω δή μοι ἡ μὲν ἀρετὴ τοιόνδε τι, οἱο͂ν πόλισ τισ εὐδαίμονασ ἔχουσα τοὺσ ἐμπολιτευομένουσ ‐ ὡσ φαίη ἂν ὁ διδάσκαλοσ ὁ σὸσ ἐκεῖθέν ποθεν ἀφιγμένοσ ‐ σοφοὺσ ἐσ τὸ ἀκρότατον, ἀνδρείουσ ἅπαντασ, δικαίουσ, σώφρονασ, ὀλίγον θεῶν ἀποδέοντασ· (Lucian, 44:1)

Synonyms

  1. Of or pertaining to a man

  2. manly

  3. stubborn

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION