- ἀλλ ἔστιν ἡμῖν ἀναφορὰ τῆς συμφορᾶς. (Euripides, episode, iambic 3:39)
(에우리피데스, episode, iambic 3:39)
- Δημόκριτον δὲ τὸν Ἀβδηρίτην λόγος ἔχει διὰ γῆρας ἐξάξαι αὑτὸν διεγνωκότα τοῦ ζῆν καὶ ὑφαιροῦντα τῆς τροφῆς καθ ἑκάστην ἡμέραν, ἐπεὶ αἱ τῶν Θεσμοφορίων ἡμέραι ἐνέστησαν, δεηθεισῶν τῶν οἰκείων γυναικῶν μὴ ἀποθανεῖν κατὰ τὴν πανήγυριν, ὅπως ἑορτάσωσι, πεισθῆναι κελεύσαντα μέλιτος ἀγγεῖον αὑτῷ πλησίον παρατεθῆναι, καὶ διαζῆσαι ἡμέρας ἱκανὰς τὸν ἄνδρα, τῇ ἀπὸ τοῦ μέλιτος ἀναφορᾷ μόνῃ χρώμενον, καὶ μετὰ τὰς ἡμέρας βασταχθέντος τοῦ μέλιτος ἀποθανεῖν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 26 1:3)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 26 1:3)
- τῇ δὲ πρὸς τὰ τέλη τῶν κρινομένων ἀναφορᾷ διαλλάττουσιν. (Plutarch, Demetrius, chapter 1 1:3)
(플루타르코스, Demetrius, chapter 1 1:3)
- ἔστι δὲ διορισμὸς ἡ πρὸς τὸ τέλος ἀναφορὰ τῆς ἡδονῆς. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 113)
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 113)
- λοιπὸν ἡ μέν τίς ἐστι κοινὴ ἀναφορά, ἡ δ ἰδία. (Epictetus, Works, book 3, 4:1)
(에픽테토스, Works, book 3, 4:1)