Sense

1. a failure, fault, sin
2. a bodily defect, malady

Examples

• λανθάνειν γὰρ νομίζοντεσ ἐπὶ κρυφαίοισ ἁμαρτήμασιν, ἀφεγγεῖ λήθησ παρακαλύμματι ἐσκορπίσθησαν, θαμβούμενοι δεινῶσ καὶ ἰνδάλμασιν ἐκταρασσόμενοι. (Septuagint, Liber Sapientiae 17:3)
• φαίνεται δὲ καὶ μετὰ παρρησίασ μάλιστα τῷ δήμῳ διαλεγόμενοσ καὶ πρὸσ τὰσ ἐπιθυμίασ τῶν πολλῶν ἀντιτείνων καὶ τοῖσ ἁμαρτήμασιν αὐτῶν ἐπιφυόμενοσ, ὡσ ἐκ τῶν λόγων λαβεῖν ἔστιν, ἱστορεῖ δὲ καὶ Θεόπομποσ ὅτι, τῶν Ἀθηναίων ἐπί τινα προβαλλομένων αὑτὸν κατηγορίαν, ὡσ δ’ οὐχ ὑπήκουε, θορυβούντων, ἀναστὰσ εἶπεν· (Plutarch, Demosthenes, chapter 14 3:1)
• ἦν δὲ Οὐίνιοσ ἀργυρίου μὲν ἐσχάτωσ καὶ παρ’ ὁντινοῦν ἥττων, ἔνοχοσ δὲ καὶ τοῖσ περὶ γυναῖκασ ἁμαρτήμασιν. (Plutarch, Galba, chapter 12 1:1)
• "ἐπὶ δεξιάν, πῆ δὲ καμπτομένουσ ὑπὸ τῶν παθῶν καὶ συνεφελκομένουσ τοῖσ ἁμαρτήμασιν, εἶτα πάλιν ἀντιτείνοντασ καὶ βιαζομένουσ. (Plutarch, De genio Socratis, section 2245)
• ὅθεν ἐν τοῖσ μεγίστοισ ἁμαρτήμασιν Ἀντωνίου τὴν ἀναβολὴν τοῦ πολέμου τίθενται. (Plutarch, Antony, chapter 58 2:1)

Similar forms

• ἁμαρτημάτων (146)
• ἁμαρτήματα (140)
• ἁμάρτημα (124)
• ἁμάρτῃ (44)
• ἁμαρτήμασι (25)
• ἁμαρτήματος (18)
• ἁμαρτήσεται (15)
• ἁμαρτήμασιν (14)
• ἁμάρτημά (6)
• ἁμαρτήσῃ (6)
• ἁμαρτῇ (5)
• ἁμαρτήσεσθε (5)
• ἁμαρτήματι (4)
• ἁμαρτηθέντα (4)
• ἁμαρτήματά (4)
• ἁμάρτῃς (3)
• ἁμαρτήσας (2)
• ἁμαρτήματ (2)
• ἁμαρτητικόν (2)
• ἁμαρτῆ (2)
• ἁμάρτητε (2)
• ἁμαρτήσει (2)
• ἁμαρτητικὸν (1)
• ἁμάρτηται (1)
• ἁμαρτησάτω (1)
• ἁμαρτήσουσι (1)
• ἁμάρτημ (1)
• ἁμαρτῆσαι (1)
• ἁμαρτήσεταί (1)
• ἁμαρτηθὲν (1)
• ἁμαρτήσεις (1)
• ἁμάρτητ (1)
• ἁμαρτήσασιν (1)
• ἁμαρτήσομαι (1)
• ἁμαρτητικός (1)
• ἁμαρτήμασί (1)
• ἁμαρτηθείη (1)
• ἁμαρτήσωμεν (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary