Ancient Greek-English Dictionary Language

αἴτιος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: αἴτιος αἰτίᾱ αἴτιον

Structure: αἰτι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: ai)te/w

Sense

  1. causing, being the author of, responsible for
  2. to blame, blameworthy, guilty, reprehensible, culpable
  3. (substantive) defendant, accused, culprit

Examples

  • τότε γὰρ οὐδὲ φωνὴν ἀκούειν ἔτι θέλουσι τῶν διαβαλλομένων ἢ τῶν ἀπολογουμένων, τὸ ἀξιόπιστον τῆσ κατηγορίασ ἐκ τῆσ πάλαι δοκούσησ φιλίασ προειληφότεσ, οὐδὲ τοῦτο λογιζόμενοι, ὅτι πολλαὶ πολλάκισ ἐν τοῖσ φιλτάτοισ μίσουσ παραπίπτουσιν αἰτίαι τοὺσ ἄλλουσ λανθάνουσαι· (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 24:5)
  • μετὰ Λυκίσκον ἔστιν ἄρχων Πυθόδοτοσ, ἐφ’ οὗ τὴν ὀγδόην τῶν Φιλιππικῶν δημηγοριῶν διέθετο πρὸσ τοὺσ Φιλίππου πρέσβεισ, ἧσ ἐστιν ἀρχή ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐκ ἔστιν, ὅπωσ αἱ αἰτίαι, καὶ τὸν κατ’ Αἰσχίνου συνετάξατο λόγον, ὅτε τὰσ εὐθύνασ ἐδίδου τῆσ δευτέρασ πρεσβείασ τῆσ ἐπὶ τοὺσ ὁρ́κουσ. (Dionysius of Halicarnassus, Ad Ammaeum, chapter 10 2:8)
  • αἰτίαι τε τοῖσ μὲν ἀνδράσιν ἄλλαι, ταῖσ δὲ γυναιξὶν ἕτεραι, καὶ τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν τοῖσ μὲν νέοισ ἄλλαι, τοῖσ δὲ γεγηρακόσιν διάφοροι, οἱο͂ν νέοισ μὲν πλῆθοσ ^ ὡσ τὸ πολύ, γέροντασ δὲ καὶ διαβολὴ ἄκαιροσ καὶ ὀργὴ ἄλογοσ πολλάκισ κατ’ οἰκείων ἐμπεσοῦσα τὸ μὲν πρῶτον διετάραξεν, εἶτα κατ’ ὀλίγον ἐσ μανίαν περιέτρεψεν. (Lucian, Abdicatus, (no name) 30:3)
  • τούτων ὡσ ἐδόκει τῷ δήμῳ καλῶσ καὶ συμφερόντωσ πεπραγμένων, αἰτίαι νῦν καὶ προκλήσεισ καὶ συκοφαντίαι παρὰ Δημοσθένουσ ἥκουσιν, ἐπειδὴ οὗτοσ ἀποπέφανται εἴκοσι τάλαντα ἔχων χρυσίου· (Dinarchus, Speeches, 7:1)
  • ἃ [χρ]ὴ τεκμήρια ὑμῖν ε[ἶν]αι εἰσ τοῦτον τὸν ἀγῶνα, ὡσ ψευδεῖσ κατ’ ἐμοῦ <αἱ> αἰτίαι εἰσίν. (Hyperides, Speeches, 25:2)

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION