Sense

1. to ask, beg
2. (mostly with accusative) to ask for, crave, demand
3. (with personal accusative and infinitive) to ask one to do
4. (logic) to postulate, assume

Examples

• πλὴν ἀλλὰ ἐπείπερ ἐγὼ τὰ ἡμέτερά σοι διεξελήλυθα, σὺ δὲ οὐ πάνυ ἀρεσκομένῳ αὐτοῖσ ἐοίκασ, οὐκ ἄδικα αἰτήσειν ἐοίκα παρὰ σοῦ ὡσ καὶ αὐτὸσ ἐν τῷ μέρει διεξέλθῃσ πρόσ με ὃν τρόπον ὑμεῖσ οἱ Σκύθαι; (Lucian, Anacharsis, (no name) 40:2)
• ἐπὶ τούτοισ τοῦ δήμου μεγαλύνοντοσ αὐτὸν καὶ πᾶν ὁτιοῦν ἑτοίμωσ ἔχοντοσ ἐνδείκνυσθαι πρὸσ εὔνοιαν, ἔφη ποτὲ δημηγορῶν αὐτὸσ αἰτήσειν χάριν, ἣν λαβὼν μὲν ἀντὶ παντὸσ ἕξειν, εἰ δὲ ἀποτύχοι, μηδὲν ἐκείνοισ μεμψιμοιρήσειν. (Plutarch, Caius Gracchus, chapter 8 1:1)
• ἐνταῦθα πάλιν εἰσ μισθαρνίαν καταβάλλει καὶ σοφιστείαν καὶ γὰρ αἰτήσειν καὶ προλήψεσθαι τὸ μὲν εὐθὺσ ἀρχομένου, τὸ δὲ χρόνου τῷ μαθητῇ διελθόντοσ, ὅπερ εὐγνωμονέστερον εἶναί φησιν, ἀσφαλέστερον δὲ τὸ προλαμβάνειν, ὡσ ἀδικήματα τοῦ τόπου ἐπιδεχομένου. (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 20 15:1)
• Ὡσ δὲ παραγενόμενοσ εἰσ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀπέδωκε τῷ Ἀρίονι τὴν ἐπιστολήν, ἐπερωτήσαντοσ αὐτοῦ, πόσα βούλεται τάλαντα λαβεῖν, ἤλπισε δ’ αὐτὸν αἰτήσειν δέκα ἢ βραχεῖ τούτων πλέον, εἰπόντοσ χιλίων χρῄζειν ὀργισθεὶσ ἐπέπληττεν αὐτῷ ὡσ ἀσώτωσ ζῆν διεγνωκότι, καὶ πῶσ ὁ πατὴρ αὐτοῦ συναγάγοι τὴν οὐσίαν [ὡσ] πονῶν καὶ ταῖσ ἐπιθυμίαισ ἀντέχων ἐδήλου καὶ μιμητὴν αὐτὸν ἠξίου γενέσθαι τοῦ γεγεννηκότοσ· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 12 235:1)

Similar forms

• αἰτεῖν (116)
• αἰτεῖ (45)
• αἰτήσας (39)
• αἰτῆσαι (36)
• αἰτεῖς (35)
• αἴτησιν (19)
• αἰτήσῃ (13)
• αἴτημα (13)
• αἰτηθεὶς (12)
• αἰτήσεις (12)
• αἵτε (11)
• αἴτει (11)
• αἰτήσομαι (10)
• αἰτήσει (9)
• αἰτεῖτε (9)
• αἰτῇ (9)
• αἴτε (9)
• αἴτεε (8)
• αἰτέειν (8)
• αἴτησαι (8)
• αἰτήσων (7)
• αἰτήματα (7)
• αἰτέει (6)
• αἰτήσεως (6)
• αἰτήσαντα (6)
• αἴτησις (6)
• αἴτεον (5)
• αἴτημά (5)
• αἰτήσητε (4)
• αἰτήσαιτο (4)
• αἰτήσω (4)
• αἰτήσειν (4)
• αἰτῇς (4)
• αἰτηθὲν (3)
• αἰτέω (3)
• αἰτητικὸν (3)
• αἰτήσοντα (3)
• αἰτήμασι (3)
• αἰτήσασα (3)
• αἰτείτω (2)
• αἴτησόν (2)
• αἰτήσειεν (2)
• αἰτήσωμαι (2)
• αἰτήσουσα (2)
• αἴτησαί (2)
• αἴτησον (2)
• αἰτήμασιν (2)
• αἰτημάτων (2)
• αἰτηθέντα (2)
• αἰτήσαι (2)
• αἰτήσαντι (2)
• αἰτήσωσιν (2)
• αἰτέων (2)
• αἰτήσῃς (2)
• αἰτήσομεν (2)
• αἰτήσειε (2)
• αἰτῆσθε (2)
• αἰτή (1)
• αἰτήματι (1)
• αἰτῆσαί (1)
• αἰτήσαντί (1)
• αἰτησάσθω (1)
• αἰτήσεσθε (1)
• αἰτήσωσι (1)
• αἵτέ (1)
• ἀίτεω (1)
• αἰτήματά (1)
• αἰτῆσαν (1)
• αἰτήσασι (1)
• αἰτήσομαί (1)
• αἰτητικός (1)
• αἰτήμεθα (1)
• αἰτηθήσῃ (1)
• αἰτήσαιμ (1)
• αἰτήσεταί (1)
• αἰτῆται (1)
• αἰτήματί (1)
• αἰτηθεῖσι (1)
• αἰτήσαντά (1)
• αἰτήσασθε (1)
• αἰτήσηται (1)
• αἰτητόν (1)
• αἰτηθείη (1)
• αἰτησα (1)
• αἰτήσασαν (1)
• αἰτήσειέ (1)
• αἰτέο (1)
• αἰτησάτω (1)
• αἰτήσεται (1)
• αἰτήσητέ (1)
• αἰτεῖσθ (1)
• αἰτηθείς (1)
• αἰτήσασιν (1)
• αἰτήσωμέν (1)
• αἰτητικῶς (1)
• αἰτεῦ (1)
• αἴτημί (1)
• αἰτήσαιμι (1)
• αἰτήσεων (1)
• αἰτητέον (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary