Plutarch, Alexander, chapter 71

(플루타르코스, Alexander, chapter 71)

τῶν δὲ παίδων Τῶν τρισμυρίων, οὓσ ἀσκουμένουσ καὶ μανθάνοντασ ἀπέλιπε, τοῖσ τε σώμασιν ἀνδρείων φανέντων καὶ τοῖσ εἴδεσιν εὐπρεπῶν, ἔτι δὲ καὶ ταῖσ μελέταισ εὐχέρειαν καὶ κουφότητα θαυμαστὴν ἐπιδειξαμένων, αὐτὸσ μὲν ἥσθη, τοῖσ δὲ Μακεδόσι δυσθυμία παρέστη καὶ δέοσ, ὡσ ἧττον αὐτοῖσ τοῦ βασιλέωσ προσέξοντοσ. διὸ καὶ τοὺσ ἀσθενεῖσ καὶ πεπηρωμένουσ αὐτοῦ καταπέμποντοσ ἐπὶ θάλατταν ὕβριν ἔφασαν εἶναι καὶ προπηλακισμόν, ἀνθρώποισ ἀποχρησάμενον εἰσ ἅπαντα νῦν ἀποτίθεσθαι σὺν αἰσχύνῃ καὶ προσρίπτειν ταῖσ πατρίσι καὶ τοῖσ γονεῦσιν, οὐ τοιούτουσ παραλαβόντα.

πάντασ οὖν ἐκέλευον ἀφιέναι καὶ πάντασ ἀχρήστουσ νομίζειν Μακεδόνασ, ἔχοντα τοὺσ νέουσ τούτουσ πυρριχιστάσ, σὺν οἷσ ἐπιὼν κατακτήσεται τὴν οἰκουμένην. πρὸσ ταῦτα χαλεπῶσ ὁ Ἀλέξανδροσ ἔσχε, καὶ πολλὰ μὲν ἐλοιδόρησεν αὐτοὺσ πρὸσ ὀργήν, ἀπελάσασ δὲ τὰσ φυλακὰσ παρέδωκε Πέρσαισ καὶ κατέστησεν ἐκ τούτων δορυφόρουσ καὶ ῥαβδοφόρουσ, ὑφ’ ὧν ὁρῶντεσ αὐτὸν παραπεμπόμενον, αὐτοὺσ δὲ ἀπειργομένουσ καὶ προπηλακιζομένουσ, ἐταπεινοῦντο καὶ διδόντεσ λόγον εὑρ́ισκον αὑτοὺσ ὀλίγου δεῖν μανέντασ ὑπὸ ζηλοτυπίασ καὶ ὀργῆσ.

τέλοσ δὲ συμφρονήσαντεσ ἐβάδιζον ἄνοπλοι καὶ μονοχίτωνεσ ἐπὶ τὴν σκηνήν, μετὰ βοῆσ καὶ κλαυθμοῦ παραδιδόντεσ ἑαυτούσ καὶ χρήσασθαι κελεύοντεσ ὡσ κακοῖσ καὶ ἀχαρίστοισ.

ὁ δ’ οὐ προσίετο, καίπερ ἤδη μαλασσόμενοσ. οἱ δ’ οὐκ ἀπέστησαν, ἀλλ’ ἡμέρασ δύο καὶ νύκτασ οὕτω προσεστῶτεσ καὶ ὀλοφυρόμενοι καὶ κοίρανον ἀνακαλοῦντεσ ἐκαρτέρησαν. τῇ δὲ τρίτῃ προελθὼν καὶ θεασάμενοσ οἰκτροὺσ καὶ τεταπεινωμένουσ ἐδάκρυε πολὺν χρόνον εἶτα μεμψάμενοσ μέτρια καὶ προσαγορεύσασ φιλανθρώπωσ ἀπέλυσε τοὺσ ἀχρήστουσ δωρησάμενοσ μεγαλοπρεπῶσ, καὶ γράψασ πρὸσ Ἀντίπατρον ὅπωσ ἐν πᾶσι τοῖσ ἀγῶσι καὶ τοῖσ θεάτροισ προεδρίαν ἔχοντεσ ἐστεφανωμένοι καθέζοιντο.

τῶν δὲ τεθνηκότων τοὺσ παῖδασ ὀρφανοὺσ ὄντασ ἐμμίσθουσ ἐποίησεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION