Plutarch, Alexander, chapter 30

(플루타르코스, Alexander, chapter 30)

ταχὺ μέντοι μετεμελήθη τῆσ Δαρείου γυναικὸσ ἀποθανούσησ ἐν ὠδῖσι καὶ φανερὸσ ἦν ἀνιώμενοσ ὡσ ἐπίδειξιν οὐ μικρὰν ἀφῃρημένοσ χρηστότητοσ. ἔθαψεν οὖν τὴν ἄνθρωπον οὐδεμιᾶσ πολυτελείασ φειδόμενοσ, τῶν δὲ θαλαμηπόλων τισ εὐνούχων, οἳ συνεαλώκεισαν ταῖσ γυναιξίν, ἀποδρὰσ ἐκ τοῦ στρατοπέδου καὶ πρὸσ Δαρεῖον ἀφιππασάμενοσ, Τείρεωσ ὄνομα, φράζει τὸν θάνατον αὐτῷ τῆσ γυναικόσ. "ὦ βασιλεῦ, καὶ τιμῆσ ἁπάσησ καὶ τοῦ πρέποντοσ οὐδὲν ἔχεισ αἰτιάσασθαι τὸν πονηρὸν δαίμονα Περσῶν.

οὔτε γάρ ζώσῃ τῇ δεσποίνῃ Στατείρᾳ καὶ μητρὶ σῇ καὶ τέκνοισ ἐνέδει τῶν πρόσθεν ἀγαθῶν καὶ καλῶν ἢ τὸ σὸν ὁρᾶν φῶσ, ὃ πάλιν ἀναλάμψει λαμπρὸν ὁ κύριοσ Ὠρομάσδησ, οὔτε ἀποθανοῦσα κόσμου τινὸσ ἄμοιροσ γέγονεν, ἀλλὰ καὶ πολεμίων τετίμηται δάκρυσιν. "οὕτω γάρ ἐστι χρηστὸσ κρατήσασ Ἀλέξανδροσ, ὡσ δεινὸσ μαχόμενοσ. ταῦτα ἀκούσαντα Δαρεῖον ἡ ταραχὴ καὶ τὸ πάθοσ ἐξέφερε πρὸσ ὑποψίασ ἀτόπουσ·

"τύχησ μακεδονίζεισ, ἀλλ’ ἔτι σοι δεσπότησ ἐγὼ Δαρεῖοσ, εἰπέ μοι σεβόμενοσ Μίθρου τε φῶσ μέγα καὶ δεξιὰν βασίλειον, ἄρα μὴ τὰ μικρότατα τῶν Στατείρασ κλαίω κακῶν, οἰκτρότερα δὲ ζώσησ ἐπάσχομεν, καὶ μᾶλλον ἂν κατ’ ἀξίαν ἐδυστυχοῦμεν ὠμῷ καὶ σκυθρωπῷ περιπεσόντεσ ἐχθρῷ; "τί γὰρ εὐπρεπὲσ ἀνδρὶ νέῳ πρὸσ ἐχθροῦ γυναῖκα μέχρι τιμῆσ τοσαύτησ συμβόλαιον; ἔτι λέγοντοσ αὐτοῦ καταβαλὼν ἐπὶ τοὺσ πόδασ Τείρεωσ αὑτὸν ἱκέτευεν εὐφημεῖν καὶ μήτε Ἀλέξανδρον ἀδικεῖν μήτε τὴν τεθνεῶσαν ἀδελφὴν καὶ γυναῖκα καταισχῦναι, μήτε αὑτοῦ τὴν μεγίστην ὧν ἔπταικεν ἀφαιρεῖσθαι παραμυθίαν, τὸ δοκεῖν ὑπ’ ἀνδρὸσ ἡττῆσθαι κρείττονοσ ἢ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, ἀλλὰ καὶ θαυμάζειν Ἀλέξανδρον ὡσ πλείονα ταῖσ Περσῶν γυναιξὶ σωφροσύνην ἢ Πέρσαισ ἀνδρείαν ἐπιδεδειγμένον.

ἅμα δὲ ὁρ́κουσ τε φρικώδεισ τοῦ θαλαμηπόλου κινοῦντοσ ὑπὲρ τούτων, καὶ περὶ τῆσ ἄλλησ ἐγκρατείασ καὶ μεγαλοψυχίασ τῆσ Ἀλεξάνδρου λέγοντοσ, ἐξελθὼν πρὸσ τοὺσ ἑταίρουσ ὁ Δαρεῖοσ καὶ χεῖρασ ἀνατείνασ πρὸσ τὸν οὐρανόν ἐπεύξατο·

ταῦτα μὲν οὕτω γενέσθαι τε καὶ λεχθῆναί φασιν οἳ πλεῖστοι τῶν συγγραφέων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION