Plutarch, Alexander, chapter 4

(플루타르코스, Alexander, chapter 4)

τὴν μὲν οὖν ἰδέαν τοῦ σώματοσ οἱ Λυσίππειοι μάλιστα τῶν ἀνδριάντων ἐμφαίνουσιν, ὑφ’ οὗ μόνου καὶ αὐτὸσ ἠξίου πλάττεσθαι. καὶ γὰρ μάλισθ’ ἃ πολλοὶ τῶν διαδόχων ὕστερον καὶ τῶν φίλων ἀπεμιμοῦντο, τήν τε ἀνάτασιν τοῦ αὐχένοσ εἰσ εὐώνυμον ἡσυχῇ κεκλιμένου καὶ Τὴν ὑγρότητα τῶν ὀμμάτων, διατετήρηκεν ἀκριβῶσ ὁ τεχνίτησ. Ἀπελλῆσ δὲ γράφων τὸν κεραυνοφόρον οὐκ ἐμιμήσατο Τὴν χρόαν, ἀλλὰ φαιότερον καὶ πεπινωμένον ἐποίησεν.

ἦν δὲ λευκόσ, ὥσ φασιν ἡ δὲ λευκότησ ἐπεφοίνισσεν αὐτοῦ περὶ τὸ στῆθοσ μάλιστα καὶ τὸ πρόσωπον, ὅτι δὲ τοῦ χρωτὸσ ἥδιστον ἀπέπνει καὶ τὸ στόμα κατεῖχεν εὐωδία καὶ Τὴν σάρκα πᾶσαν, ὥστε πληροῦσθαι τοὺσ χιτωνίσκουσ, ἀνέγνωμεν ἐν ὑπομνήμασιν Ἀριστοξενείοισ. αἰτία δὲ ἴσωσ ἡ τοῦ σώματοσ κρᾶσισ πολύθερμοσ οὖσα καὶ πυρώδησ·

ἡ γὰρ εὐωδία γίνεται πέψει τῶν ὑγρῶν ὑπὸ θερμότητοσ, ὡσ οἰέται Θεόφραστοσ, ὅθεν οἱ ξηροὶ καὶ διάπυροι τόποι τῆσ οἰκουμένησ τὰ πλεῖστα καὶ κάλλιστα τῶν ἀρωμάτων φέρουσιν ἐξαιρεῖ γὰρ ὁ ἥλιοσ τὸ ὑγρόν ὥσπερ ὕλην σηπεδόνοσ ἐπιπολάζον τοῖσ σώμασιν. Ἀλέξανδρον δὲ ἡ θερμότησ τοῦ σώματοσ, ὡσ ἐοίκε, καὶ ποτικὸν καὶ θυμοειδῆ παρεῖχεν.

ἔτι δὲ ὄντοσ αὐτοῦ παιδὸσ ἥ τε σωφροσύνη διεφαίνετο τῷ πρὸσ τἆλλα ῥαγδαῖον ὄντα καὶ φερόμενον σφοδρῶσ ἐν ταῖσ ἡδοναῖσ ταῖσ περὶ τὸ σῶμα δυσκίνητον εἶναι καὶ μετά πολλῆσ πρᾳότητοσ ἅπτεσθαι τῶν τοιούτων, ἥ τε φιλοτιμία παρ’ ἡλικίαν ἐμβριθὲσ εἶχε τὸ φρόνημα καὶ μεγαλόψυχον. "βασιλεῖσ ἔμελλον ἕξειν ἀνταγωνιστάσ.

φαίνεται δὲ καὶ καθόλου πρὸσ τὸ τῶν ἀθλητῶν γένοσ ἀλλοτρίωσ ἔχων πλείστουσ γέ τοι θεὶσ ἀγῶνασ οὐ μόνον τραγῳδῶν καὶ αὐλητῶν καὶ κιθαρῳδῶν, ἀλλὰ καὶ ῥαψῳδῶν, θήρασ τε παντοδαπῆσ καὶ ῥαβδομαχίασ, οὔτε πυγμῆσ οὔτε παγκρατίου μετά τινοσ σπουδῆσ ἔθηκεν ἆθλον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION