Plutarch, Alexander, chapter 50

(플루타르코스, Alexander, chapter 50)

οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον συνηνέχθη καὶ τὰ περὶ Κλεῖτον, οὕτω μὲν ἁπλῶσ πυθομένοισ τῶν κατὰ Φιλώταν ἀγριώτερα λόγῳ μέντοι συντιθέντεσ ἅμα καὶ τὴν αἰτίαν καὶ τόν καιρόν, οὐκ ἀπὸ γνώμησ, ἀλλὰ δυστυχίᾳ τινὶ ταῦτα εὑρίσκομεν πεπραγμένα τοῦ βασιλέωσ, ὀργὴν καὶ μέθην πρόφασιν τῷ Κλείτου δαίμονι παρασχόντοσ. ἐπράχθη δὲ οὕτωσ, ἧκόν τινεσ ὀπώραν Ἑλληνικὴν ἀπὸ θαλάσσησ τῷ βασιλεῖ κομίζοντεσ, ὁ δὲ θαυμάσασ τὴν ἀκμὴν καὶ τὸ κάλλοσ ἐκάλει τόν Κλεῖτον, ἐπιδεῖξαι καὶ μεταδοῦναι βουλόμενοσ.

ὁ δὲ θύων μὲν ἐτύγχανεν, ἀφεὶσ δὲ τὴν θυσίαν ἐβάδιζε καὶ τρία τῶν κατεσπεισμένων προβάτων ἐπηκολούθησεν αὑτῷ. πυθόμενοσ δὲ ὁ βασιλεὺσ ἀνεκοινοῦτο τοῖσ μάντεσιν Ἀριστάνδρῳ καὶ Κλεομάντει τῷ Λάκωνι.

φησάντων δὲ πονηρὸν εἶναι τὸ σημεῖον, ἐκέλευσεν ἐκθύσασθαι κατὰ τάχοσ ὑπὲρ τοῦ Κλείτου. καὶ γὰρ αὐτὸσ ἡμέρᾳ τρίτῃ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἰδεῖν ὄψιν ἄτοπον δόξαι γὰρ αὑτῷ τόν Κλεῖτον μετὰ τῶν Παρμενίωνοσ υἱῶν ἐν μέλασιν ἱματίοισ καθέζεσθαι, τεθνηκότων ἁπάντων. οὐ μὴν ἔφθασεν ὁ Κλεῖτοσ ἐκθυσάμενοσ, ἀλλ’ εὐθὺσ ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἧκε, τεθυκότοσ τοῦ βασιλέωσ Διοσκούροισ.

πότου δὲ νεανικοῦ συρραγέντοσ ᾔδετο ποιήματα Πρανίχου τινόσ, ὡσ δέ φασιν ἔνιοι, Πιερίωνοσ, εἰσ τοὺσ στρατηγοὺσ πεποιημένα τοὺσ ἔναγχοσ ἡττημένουσ ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἐπ’ αἰσχύνῃ καὶ γέλωτι. τῶν δὲ πρεσβυτέρων δυσχεραινόντων καὶ λοιδορούντων τόν τε ποιητὴν καὶ τόν ᾄδοντα, τοῦ δὲ Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν περὶ αὐτὸν ἡδέωσ ἀκροωμένων καὶ λέγειν κελευόντων, ὁ Κλεῖτοσ ἤδη μεθύων καὶ φύσει τραχὺσ ὢν ὀργὴν καὶ αὐθάδησ ἠγανάκτει μάλιστα, φάσκων οὐ καλῶσ ἐν βαρβάροισ καὶ πολεμίοισ ὑβρίζεσθαι Μακεδόνασ πολὺ βελτίονασ τῶν γελώντων, εἰ καὶ δυστυχίᾳ κέχρηνται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION