Plutarch, Alexander, chapter 22

(플루타르코스, Alexander, chapter 22)

ἐπεὶ δὲ Φιλόξενοσ ὁ τῶν ἐπὶ θαλάττῃ στρατηγὸσ ἔγραψεν εἶναι παρ’ αὐτῷ Θεόδωρόν τινα Ταραντῖνον ἔχοντα παῖδασ ὠνίουσ δύο τὴν ὄψιν ὑπερφυεῖσ, καὶ πυνθανόμενοσ εἰ πρίηται, χαλεπῶσ ἐνεγκὼν ἐβόα πολλάκισ πρὸσ τοὺσ φίλουσ, ἐρωτῶν τί πώποτε Φιλόξενοσ αἰσχρὸν αὐτῷ συνεγνωκώσ τοιαῦτα ὀνείδη προξενῶν κάθηται, τὸν δὲ Φιλόξενον αὐτόν ἐν ἐπιστολῇ πολλὰ λοιδορήσασ ἐκέλευσεν αὐτοῖσ φορτίοισ τὸν Θεόδωρον εἰσ τὸν ὄλεθρον ἀποστέλλειν. ἐπέπληξε δὲ καὶ Ἅγνωνι γράψαντι πρὸσ αὐτόν ὅτι Κρωβύλον εὐδοκιμοῦντα ἐν Κορίνθῳ βούλεται πριάμενοσ ἀγαγεῖν πρὸσ αὐτόν, πυνθανόμενοσ δὲ μισθοφόρων τινῶν γύναια διεφθαρκέναι Δάμωνα καὶ Τιμόθεον Μακεδόνασ τῶν ὑπὸ Παρμενίωνι στρατευομένων, ἔγραψε Παρμενίωνι κελεύων, ἐὰν ἐλεγχθῶσιν, ὡσ θηρία ἐπὶ καταφθορᾷ τῶν ἀνθρώπων γεγονότα τιμωρησάμενον ἀποκτεῖναι.

καὶ περὶ ἑαυτοῦ κατὰ λέξιν ἐν ταύτῃ τῇ ἐπιστολῇ γέγραφεν·

ἔλεγε δὲ μάλιστα συνιέναι θνητὸσ ὢν ἐκ τοῦ καθεύδειν καὶ συνουσιάζειν, ὡσ ἀπὸ μιᾶσ ἐγγινόμενον ἀσθενείασ τῇ φύσει καὶ τὸ πονοῦν καὶ τὸ ἡδόμενον. ἢν δὲ καὶ γαστρὸσ ἐγκρατέστατοσ, καὶ τοῦτο ἄλλοισ τε πολλοῖσ ἐδήλωσε καὶ τοῖσ πρὸσ Ἄδαν λεχθεῖσιν, ἣν ἐποιήσατο μητέρα καὶ Καρίασ βασίλισσαν ἀπέδειξεν.

ὡσ γὰρ ἐκείνη φιλοφρονουμένη πολλὰ μὲν ὄψα καθ’ ἡμέραν ἀπέστελλεν αὐτῷ καὶ πέμματα, τέλοσ δὲ τοὺσ δοκοῦντασ εἶναι δεινοτάτουσ ὀψοποιοὺσ καὶ ἀρτοποιούσ, ἔφη τούτων μηδενὸσ δεῖσθαι· βελτίονασ γὰρ ὀψοποιοὺσ ἔχειν ὑπὸ τοῦ παιδαγωγοῦ Λεωνίδου δεδομένουσ αὐτῷ, πρὸσ μὲν τὸ ἄριστον, νυκτοπορίαν, πρὸσ δὲ τὸ δεῖπνον, ὀλιγαριστίαν.

"καὶ τῶν στρωμάτων ἐπιὼν τὰ ἀγγεῖα καὶ τῶν ἱματίων ἔλυεν, ἐπισκοπῶν μή τί μοι τρυφερὸν ἢ περισσὸν ἡ μήτηρ ἐντέθεικεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION