Plutarch, Alexander, chapter 27

(플루타르코스, Alexander, chapter 27)

οἵπερ ἦσαν τοῖσ ὁδηγοῖσ, συγχυθέντων καὶ πλάνησ οὔσησ καὶ διασπασμοῦ τῶν βαδιζόντων διὰ τὴν ἄγνοιαν, κόρακεσ ἐκφανέντεσ ὑπελάμβανον τὴν ἡγεμονίαν τῆσ πορείασ, ἑπομένων μὲν ἔμπροσθεν πετόμενοι καὶ σπεύδοντεσ, ὑστεροῦντασ δὲ καὶ βραδύνοντασ ἀναμένοντεσ ὃ δὲ ἦν θαυμασιώτατον, ὡσ Καλλισθένησ φησί, ταῖσ φωναῖσ ἀνακαλούμενοι τοὺσ πλανωμένουσ νύκτωρ καὶ κλάζοντεσ εἰσ ἴχνοσ καθίστασαν τῆσ πορείασ. ἐπεὶ δὲ διεξελθὼν τὴν ἔρημον ἧκεν εἰσ τόν τόπον, ὁ μὲν προφήτησ αὐτὸν ὁ Ἄμμωνοσ ἀπὸ τοῦ θεοῦ χαίρειν, ὡσ ἀπὸ πατρὸσ, προσεῖπεν ὁ δὲ ἐπήρετο μή τισ αὐτὸν εἰή διαπεφευγὼσ τῶν τοῦ πατρὸσ φονέων.

εὐφημεῖν δὲ τοῦ προφήτου κελεύσαντοσ, οὐ γὰρ εἶναι πατέρα θνητὸν αὐτῷ, μεταβαλὼν ἐπυνθάνετο, τοὺσ Φιλίππου φονεῖσ εἰ πάντασ εἰή τετιμωρημένοσ εἶτα περὶ τῆσ ἀρχῆσ, εἰ πάντων αὐτῷ δίδωσιν ἀνθρώπων κυρίῳ γενέσθαι, χρήσαντοσ δὲ τοῦ θεοῦ καὶ τοῦτο διδόναι καὶ Φίλιππον ἀπέχειν ἔκπλεω τὴν δίκην, ἐδωρεῖτο τόν θεὸν ἀναθήμασι λαμπροῖσ καὶ χρήμασι τοὺσ ἀνθρώπουσ.

ταῦτα περὶ τῶν χρησμῶν οἱ πλεῖστοι γράφουσιν αὐτὸσ δὲ Ἀλέξανδροσ ἐν ἐπιστολῇ πρὸσ τὴν μητέρα φησὶ γεγονέναι τινὰσ αὐτῷ μαντείασ ἀπορρήτουσ, ἃσ αὐτὸσ ἐπανελθὼν φράσει πρὸσ μόνην ἐκείνην.

ἀντὶ τοῦ νῦ τῷ σίγμα χρησάμενον, ἀσμένῳ δὲ τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὸ σφάλμα τῆσ φωνῆσ γενέσθαι καὶ διαδοθῆναι λόγον ὡσ παῖδα Διὸσ αὐτὸν τοῦ θεοῦ προσειπόντοσ. λέγεται δὲ καὶ Ψάμμωνοσ ἐν Αἰγύπτῳ τοῦ φιλοσόφου διακούσασ ἀποδέξασθαι μάλιστα τῶν λεχθέντων, ὅτι πάντεσ οἱ ἄνθρωποι βασιλεύονται ὑπὸ θεοῦ·

τὸ γὰρ ἄρχον ἐν ἑκάστῳ καὶ κρατοῦν θεῖόν ἐστιν ἔτι δὲ μᾶλλον αὐτὸσ περὶ τούτων φιλοσοφώτερον δοξάζειν καὶ λέγειν, ὡσ πάντων μὲν ὄντα κοινὸν ἀνθρώπων πατέρα τόν θεόν, ἰδίουσ δὲ ποιούμενον ἑαυτοῦ τοὺσ ἀρίστουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION