Plutarch, Alexander, chapter 35

(플루타르코스, Alexander, chapter 35)

ἐπιὼν δὲ τὴν Βαβυλωνίαν ἅπασαν εὐθὺσ ἐπ’ αὐτῷ γενομένην ἐθαύμασε μάλιστα τό τε χάσμα τὸν πυρὸσ ὥσπερ ἐκ πηγῆσ συνεχῶσ ἀναφερομένου, καὶ τό ῥεῦμα τοῦ νάφθα λιμνάζοντοσ διὰ τὸ πλῆθοσ οὐ πόρρω τοῦ χάσματοσ, ὃσ τἆλλα μὲν ἀσφάλτῳ προσέοικεν, οὕτω δὲ εὐπαθὴσ πρὸσ τὸ πῦρ ἐστιν ὥστε, πρὶν ἢ θιγεῖν τὴν φλόγα, δι’ αὐτῆσ τῆσ περὶ τὸ φῶσ ἐξαπτόμενοσ αὐγῆσ τὸν μεταξὺ πολλάκισ ἀέρα συνεκκαίειν. ἐπιδεικνύμενοι δὲ τὴν φύσιν αὐτοῦ καὶ δύναμιν οἱ βάρβαροι τὸν ἄγοντα πρὸσ τὴν κατάλυσιν τοῦ βασιλέωσ στενωπὸν ἐλαφρῶ τῷ φαρμάκῳ κατεψέκασαν εἶτα στάντεσ ἐπ’ ἄκρῳ τοὺσ λαμπτῆρασ τοῖσ βεβρεγμένοισ προσέθηκαν ἤδη γὰρ συνεσκόταζε.

τῶν δὲ πρώτων εὐθὺσ ἁψαμένων οὐκ ἔσχεν ἡ νομὴ χρόνον αἰσθητόν, ἀλλ’ ἅμα νοήματι διῖκτο πρὸσ θάτερον πέρασ καὶ πῦρ ἐγεγόνει συνεχὲσ ὁ στενωπόσ. ἦν δέ τισ Ἀθηνοφάνησ Ἀθηναῖοσ τῶν περὶ ἄλειμμα καὶ λουτρὸν εἰωθότων τὸ σῶμα θεραπεύειν τοῦ βασιλέωσ καὶ τὴν διάνοιαν ἐμμελῶσ ἀπάγειν ἐπὶ τὸ ῥᾴθυμον.

"ὦ βασιλεῦ, διάπειραν ἐν Στεφάνῳ τοῦ φαρμάκου λάβωμεν; "ἂν γὰρ ἅψηται τούτου καὶ μὴ κατασβεσθῇ, παντάπασιν ἂν φαίην ἄμαχον καὶ δεινὴν αὐτοῦ τὴν δύναμιν εἶναι. προθύμωσ δέ πωσ καὶ τοῦ παιδαρίου διδόντοσ ἑαυτὸν πρὸσ τὴν πεῖραν, ἅμα τῷ περιαλεῖψαι καὶ θιγεῖν ἐξήνθησε φλόγα τοσαύτην τὸ σῶμα καὶ πυρὶ κατεσχέθη τὸ πᾶν ὥστε τὸν Ἀλέξανδρον εἰσ πᾶν ἀπορίασ καὶ δέουσ ἐλθεῖν εἰ δὲ μὴ κατὰ τύχην πολλοὶ παρῆσαν ἀγγεῖα πρὸσ τὸ λουτρὸν ὕδατοσ διὰ χειρῶν ἔχοντεσ, οὐκ ἂν ἔφθασεν ἡ βοήθεια τὴν ἐπινομήν.

ἀλλὰ καὶ τότε μόγισ κατέσβεσαν τὸ σῶμα τοῦ παιδὸσ δι’ ὅλου πῦρ γενόμενον, καὶ μετὰ ταῦτα χαλεπῶσ ἔσχεν.

εἰκότωσ οὖν ἔνιοι τὸν μῦθον ἀνασῴζοντεσ πρὸσ τὴν ἀλήθειαν τοῦτό φασιν εἶναι τὸ τῆσ Μηδείασ φάρμακον, ᾧ τὸν τραγῳδούμενον στέφανον καὶ τὸν πέπλον ἔχρισεν. οὐ γὰρ ἐξ αὐτῶν ἐκείνων οὐδὲ ἀπ’ αὐτομάτου λάμψαι τὸ πῦρ, ἀλλὰ φλογὸσ ἐγγύθεν παρατεθείσησ ὀξεῖαν ὁλκὴν καὶ συναφὴν ἄδηλον αἰσθήσει γενέσθαι, τὰσ γὰρ ἀκτῖνασ καὶ τὰ ῥεύματα τοῦ πυρὸσ ἄπωθεν ἐπερχόμενα τοῖσ μὲν ἄλλοισ σώμασι φῶσ καὶ θερμότητα προσβάλλειν μόνον, ἐν δὲ τοῖσ ξηρότητα πνευματικὴν ἢ νοτίδα λιπαρὰν καὶ διαρκῆ κεκτημένοισ ἀθροιζόμενα καὶ πυριγονοῦντα μεταβάλλειν ὀξέωσ τὴν ὕλην. παρεῖχε δὲ ἀπορίαν ἢ γένεσισ .

. . εἴτε μᾶλλον ὑπέκκαυμα τῆσ φλογὸσ ὑπορρεῖ τὸ ὑγρὸν ἐκ τῆσ γῆσ φύσιν λιπαρὰν καὶ πυριγόνον ἐχούσησ. καὶ γάρ ἐστιν ἡ Βαβυλωνία σφόδρα πυρώδησ, ὥστε τὰσ μὲν κριθὰσ χαμόθεν ἐκπηδᾶν καὶ ἀποπάλλεσθαι πολλάκισ, οἱο͂ν ὑπὸ φλεγμονῆσ τῶν τόπων σφυγμοὺσ ἐχόντων, τοὺσ δὲ ἀνθρώπουσ ἐν τοῖσ καύμασιν ἐπ’ ἀσκῶν πεπληρωμένων ὕδατοσ καθεύδειν.

Ἅρπαλοσ δὲ τῆσ χώρασ ἀπολειφθεὶσ ἐπιμελητήσ καὶ φιλοκαλῶν Ἑλληνικαῖσ φυτείαισ διακοσμῆσαι τὰ βασίλεια καὶ τοὺσ περιπάτουσ, τῶν μὲν ἄλλων ἐκράτησε, τὸν δὲ κιττὸν οὐκ ἔστεξεν ἡ γῆ μόνον, ἀλλ’ ἀεὶ διέφθειρεν οὐ φέροντα τὴν κρᾶσιν ἡ μὲν γὰρ πυρώδησ, ὁ δὲ φιλόψυχροσ, τῶν μὲν οὖν τοιούτων παρεκβάσεων, ἂν μέτρον ἔχωσιν, ἧττον ἴσωσ οἱ δύσκολοι κατηγορήσουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION