Plutarch, Alexander, chapter 17

(플루타르코스, Alexander, chapter 17)

οὗτοσ ὁ ἀγὼν μεγάλην εὐθὺσ ἐποίησε τῶν πραγμάτων μεταβολὴν πρὸσ Ἀλέξανδρον, ὥστε καὶ Σάρδεισ, τὸ πρόσχημα τῆσ ἐπὶ θαλάσσῃ τῶν βαρβάρων ἡγεμονίασ, παραλαβεῖν καὶ τἆλλα προστίθεσθαι. μόνη δὲ Ἁλικαρνασσὸσ ἀντέστη καὶ Μίλητοσ, ἃσ ἑλὼν κατὰ κράτοσ καὶ τὰ περὶ αὐτὰσ πάντα χειρωσάμενοσ ἀμφίβολοσ ἦν πρὸσ τὰ λοιπὰ τῇ γνώμῃ, καὶ πολλάκισ μὲν ἔσπευδε Δαρείῳ συμπεσὼν ἀποκινδυνεῦσαι περὶ τῶν ὅλων, πολλάκισ δὲ τοῖσ ἐπὶ θαλάσσῃ πράγμασι καὶ χρήμασι διενοεῖτο πρῶτον οἱο͂ν ἐνασκήσασ καὶ ῥώσασ αὑτόν οὕτωσ ἀναβαίνειν ἐπ’ ἐκεῖνον. ἔστι δὲ τῆσ Λυκίασ κρήνη περὶ τὴν Ξανθίων πόλιν, ἧσ τότε λέγουσιν αὐτομάτωσ περιτραπείσησ καὶ ὑπερβαλούσησ ἐκ βυθοῦ δέλτον ἐκπεσεῖν χαλκῆν τύπουσ ἔχουσαν ἀρχαίων γραμμάτων, ἐν οἷσ ἐδηλοῦτο παύσεσθαι τὴν Περσῶν ἀρχὴν ὑπὸ Ἑλλήνων καταλυθεῖσαν.

τούτοισ ἐπαρθείσ ἠπείγετο τὴν παραλίαν ἀνακαθήρασθαι μέχρι τῆσ Φοινίκησ καὶ Κιλικίασ, ἡ δὲ τῆσ Παμφυλίασ παραδρομὴ πολλοῖσ γέγονε τῶν ἱστορικῶν ὑπόθεσισ γραφικὴ πρὸσ ἔκπληξιν καὶ ὄγκον, ὡσ θείᾳ τινὶ τύχῃ παραχωρήσασαν Ἀλεξάνδρῳ τὴν θάλασσαν, ἄλλωσ ἀεὶ τραχεῖαν ἐκ πελάγουσ προσφερομένην, σπανίωσ δέ ποτε λεπτοὺσ καὶ προσεχεῖσ ὑπὸ τὰ κρημνώδη καὶ παρερρωγότα τῆσ ὀρεινῆσ πάγουσ διακαλύπτουσαν.

δηλοῖ δὲ καὶ Μένανδροσ ἐν κωμῳδίᾳ παίζων πρὸσ τὸ παράδοξον ὡσ Ἀλεξανδρῶδεσ ἤδη τοῦτο·

κἂν ζητῶ τινα, αὐτόματοσ οὗτοσ παρέσται· κἂν διελθεῖν δηλαδή διὰ θαλάσσησ δέῃ τόπον τιν’, οὗτοσ ἔσται μοι βατόσ. αὐτὸσ δὲ Ἀλέξανδροσ ἐν ταῖσ ἐπιστολαῖσ οὐδὲν τοιοῦτον τερατευσάμενοσ ὁδοποιῆσαί φησι τὴν λεγομένην Κλίμακα καὶ διελθεῖν ὁρμήσασ ἐκ Φασηλίδοσ. διὸ καὶ πλείονασ ἡμέρασ ἐν τῇ πόλει διέτριψεν ἐν αἷσ καὶ Θεοδέκτου τεθνηκότοσ ἦν δὲ Φασηλίτησ ἰδὼν εἰκόνα ἀνακειμένην ἐν ἀγορᾷ, μετὰ δεῖπνον ἐπεκώμασε μεθύων καὶ τῶν στεφάνων ἐπέρριψε πολλούσ, οὐκ ἄχαριν ἐν παιδιᾷ ἀποδιδοὺσ τιμὴν τῇ γενομένῃ δι’ Ἀριστοτέλην καὶ φιλοσοφίαν ὁμιλίᾳ πρὸσ τὸν ἄνδρα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION