Plutarch, Alexander, chapter 14

(플루타르코스, Alexander, chapter 14)

εἰσ δὲ τὸν Ἰσθμὸν τῶν Ἑλλήνων συλλεγέντων καὶ ψηφισαμένων ἐπὶ Πέρσασ μετ’ Ἀλεξάνδρου στρατεύειν ἡγεμὼν ἀνηγορεύθη. πολλῶν δὲ καὶ πολιτικῶν ἀνδρῶν καὶ φιλοσόφων ἀπηντηκότων αὐτῷ καὶ συνηδομένων, ἤλπιζε καὶ Διογένην τὸν Σινωπέα ταὐτὸ ποιήσειν, διατρίβοντα περὶ Κόρινθον. ὡσ δὲ ἐκεῖνοσ ἐλάχιστον Ἀλεξάνδρου λόγον ἔχων ἐν τῷ Κρανείῳ σχολὴν ἦγεν, αὐτὸσ ἐπορεύετο πρὸσ αὐτόν ἔτυχε δὲ κατακείμενοσ ἐν ἡλίῳ.

καὶ μικρὸν μὲν ἀνεκάθισεν, ἀνθρώπων τοσούτων ἐπερχομένων, καὶ διέβλεψεν εἰσ τὸν Ἀλέξανδρον. "εἰ μὴ Ἀλέξανδροσ ἤμην, Διογένησ ἂν ἤμην.

βουλόμενοσ δὲ τῷ θεῷ χρήσασθαι περὶ τῆσ στρατείασ ἦλθεν εἰσ Δελφούσ·

καὶ κατὰ τύχην ἡμερῶν ἀποφράδων οὐσῶν, ἐν αἷσ οὐ νενόμισται θεμιστεύειν, πρῶτον μὲν ἔπεμπε παρακαλῶν τὴν πρόμαντιν. τοῦτο ἀκούσασ Ἀλέξανδροσ οὐκέτι ἔφη χρῄζειν ἑτέρου μαντεύματοσ, ἀλλ’ ἔχειν ὃν ἐβούλετο παρ’ αὐτῆσ χρησμόν. ἐπεὶ δὲ ὡρ́μησε πρὸσ τὴν στρατείαν, ἄλλα τε δοκεῖ σημεῖα παρὰ τοῦ δαιμονίου γενέσθαι, καὶ τὸ περὶ Λείβηθρα τοῦ Ὀρφέωσ ξόανον ἡ̓͂ν δὲ κυπαρίττινον̣

̓ ἱδρῶτα ποχὺν ὑπὸ τὰσ ἡμέρασ ἐκείνασ ἀφῆκε. φοβουμένων δὲ πάντων τὸ σημεῖον, Ἀρίστανδροσ ἐκέλευε θαρρεῖν, ὡσ ἀοιδίμουσ καὶ περιβοήτουσ κατεργασόμενον πράξεισ, αἳ πολὺν ἱδρῶτα καὶ πόνον ὑμνοῦσι ποιηταῖσ καὶ μουσικοῖσ παρέξουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION