Plutarch, Alexander, chapter 74

(플루타르코스, Alexander, chapter 74)

ταῦτα ἀκούσασ ὁ Ἀλέξανδροσ τὸν μὲν ἄνθρωπον, ὥσπερ ἐκέλευον οἱ μάντεισ, ἠφάνισεν αὐτὸσ δὲ ἠθύμει καὶ δύσελπισ ἦν πρὸσ τὸ θεῖον ἤδη καὶ πρὸσ τοὺσ φίλουσ ὕποπτοσ, Μάλιστα δὲ Ἀντίπατρον ἐφοβεῖτο καὶ τοὺσ παῖδασ, ὧν ’ Ιὄλασ μὲν ἀρχιοινοχόοσ ἦν, ὁ δὲ Κάσανδροσ ἀφῖκτο μὲν νεωστί, θεασάμενοσ δὲ βαρβάρουσ τινὰσ προσκυνοῦντασ, ἅτε δὴ τεθραμμένοσ Ἑλληνικῶσ καὶ τοιοῦτο πρότερον μηδὲν ἑωρακώσ, ἐγέλασε προπετέστερον. ὁ δὲ Ἀλέξανδροσ ὠργίσθη, καὶ δραξάμενοσ αὐτοῦ τῶν τριχῶν σφόδρα ταῖσ χερσὶν ἀμφοτέραισ ἔπαισε τὴν κεφαλὴν πρὸσ τὸν τοῖχον.

"τί λέγεισ; "τοσαύτην ὁδὸν ἀνθρώπουσ μηδὲν ἀδικουμένουσ, ἀλλὰ συκοφαντοῦντασ ἐλθεῖν; "σοφίσματα τῶν Ἀριστοτέλουσ εἰσ ἑκάτερον τὸν λόγον οἰμωξομένων, ἂν καὶ μικρὸν ἀδικοῦντεσ τοὺσ ἀνθρώπουσ φανῆτε.

τὸ δὲ ὅλον οὕτω φασὶ δεινὸν ἐνδῦναι καὶ δευσοποιὸν ἐγγενέσθαι τῇ ψυχῇ τοῦ Κασάνδρου τὸ δέοσ, ὥστε ὕστερον χρόνοισ πολλοῖσ, ἤδη Μακεδόνων βασιλεύοντα καὶ κρατοῦντα τῆσ Ἑλλάδοσ, ἐν Δελφοῖσ περιπατοῦντα καὶ θεώμενον τοὺσ ἀνδριάντασ, εἰκόνοσ Ἀλεξάνδρου φανείσησ, ἄφνω πληγέντα φρῖξαι καὶ κραδανθῆναι τὸ σῶμα καὶ μόλισ ἀναλαβεῖν ἑαυτόν, ἰλιγγιάσαντα πρὸσ τὴν ὄψιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION