Plutarch, Alexander, chapter 26

(플루타르코스, Alexander, chapter 26)

κιβωτίου δέ τινοσ αὐτῷ προσενεχθέντοσ, οὗ πολυτελέστερον οὐδὲν ἐφάνη τοῖσ τὰ Δαρείου χρήματα καὶ τὰσ ἀποσκευὰσ παραλαμβάνουσιν, ἠρώτα τοὺσ φίλουσ ὅ τι δοκοίη μάλιστα τῶν ἀξίων σπουδῆσ εἰσ αὐτὸ καταθέσθαι· πολλὰ δὲ πολλῶν λεγόντων αὐτὸσ ἔφη τὴν Ἰλιάδα φρουρήσειν ἐνταῦθα καταθέμενοσ. καὶ ταῦτα μὲν οὐκ ὀλίγοι τῶν ἀξιοπίστων μεμαρτυρήκασιν.

εἰ δ’, ὅπερ Ἀλεξανδρεῖσ λέγουσιν Ἡρακλείδῃ πιστεύοντεσ, ἀληθέσ ἐστιν, οὔκουν ἀργὸσ οὐδὲ ἀσύμβολοσ αὐτῷ συστρατεύειν ἐοίκεν Ὅμηροσ, λέγουσι γὰρ ὅτι τῆσ Αἰγύπτου κρατήσασ ἐβούλετο πόλιν μεγάλην καὶ πολυάνθρωπον Ἑλληνίδα συνοικίσασ ἐπώνυμον ἑαυτοῦ καταλιπεῖν, καί τινα τόπον γνώμῃ τῶν ἀρχιτεκτόνων ὅσον οὐδέπω διεμετρεῖτο καὶ περιέβαλλεν. εἶτα νύκτωρ κοιμώμενοσ ὄψιν εἶδε θαυμαστήν ἀνὴρ πολιὸσ εὖ μάλα τὴν κόμην καὶ γεραρὸσ τὸ εἶδοσ ἔδοξεν αὐτῷ παραστὰσ λέγειν τὰ ἔπη τάδε·

νῆσοσ ἔπειτά τισ ἔστι πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ, Αἰγύπτου προπάροιθε· Φάρον δέ ἑ κικλήσκουσιν. εὐθὺσ οὖν ἐξαναστὰσ ἐβάδιζεν ἐπὶ τὴν Φάρον, ἣ τότε μὲν ἔτι νῆσοσ ἦν, τοῦ Κανωβικοῦ μικρὸν ἀνωτέρω στόματοσ, νῦν δὲ διὰ χώματοσ ἀνείλη πται πρὸσ τὴν ἤπειρον. καὶ γῆ μὲν οὐ παρῆν λευκή, τῶν δὲ ἀλφίτων λαμβάνοντεσ ἐν πεδίῳ μελαγγείῳ κυκλοτερῆ κόλπον ἦγον, οὗ τὴν ἐντὸσ περιφέρειαν εὐθεῖαι βάσεισ ὥσπερ ἀπὸ κρασπέδων εἰσ σχῆμα χλαμύδοσ ὑπελάμβανον, ἐξ ἴσου συνάγουσαι τὸ μέγεθοσ, ἡσθέντοσ δὲ τῇ διαθέσει τοῦ βασιλέωσ αἰφνίδιον ὄρνιθεσ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ καὶ τῆσ λίμνησ, πλήθει τε ἄπειροι καὶ κατὰ γένοσ παντοδαποὶ καὶ μέγεθοσ, ἐπὶ τὸν τόπον καταίροντεσ νέφεσιν ἐοικότεσ οὐδὲ μικρὸν ὑπέλιπον τῶν ἀλφίτων, ὥστε καὶ τὸν Ἀλέξανδρον διαταραχθῆναι πρὸσ τὸν οἰωνόν.

οὐ μὴν ἀλλὰ τῶν μάντεων θαρρεῖν παραινούντων πολυαρκεστάτην γὰρ οἰκίζεσθαι πόλιν ὑπ’ αὐτοῦ, καὶ παντοδαπῶν ἀνθρώπων ἐσομένην τροφόν ἔργου κελεύσασ ἔχεσθαι τοὺσ ἐπιμελητάσ αὐτὸσ ὡρ́μησεν εἰσ Ἄμμωνοσ, ὁδὸν μακρὰν καὶ πολλὰ μὲν ἔχουσαν ἐργώδη καὶ ταλαίπωρα, κινδύνουσ δὲ δύο, τὸν μὲν ἀνυδρίασ, δι’ ἣν ἔρημόσ ἐστιν οὐκ ὀλίγων ἡμερῶν, τὸν δέ, εἰ λάβροσ ἐν ἄμμῳ βαθείᾳ καὶ ἀχανεῖ πορευομένοισ ἐπιπέσοι νότοσ, ὥσ που καὶ πάλαι λέγεται περὶ τὸν Καμβύσου στρατὸν, ἀναστήσασ θῖνα μεγάλην καὶ κυματώσασ τὸ πεδίον μυριάδασ ἀνθρώπων πέντε καταχῶσαι καὶ διαφθεῖραι.

ταῦτα πάντα σχεδὸν πάντεσ ἐλογίζοντο, χαλεπὸν δὲ ἦν Ἀλέξανδρον ἀποτρέψαι πρὸσ ὁτιοῦν ὡρμημένον.

ἥ τε γὰρ τύχη ταῖσ ἐπιβολαῖσ ὑπείκουσα τὴν γνώμην ἰσχυρὰν ἐποίει, καὶ τὸ θυμοειδὲσ ἄχρι τῶν πραγμάτων ὑπεξέφερε τὴν φιλονεικίαν ἀήττητον, οὐ μόνον πολεμίουσ, ἀλλὰ καὶ τόπουσ καὶ καιροὺσ καταβιαζομένην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION