헬라어 문장 검색 - Διοδορ́Λιβραρψ́5́12́

(디오도로스 시켈로스, Library, book xii, chapter 17)

τὸν δ’ οὖν Χαρώνδαν φασὶ παραδοξότατον νενομοθετηκέναι περὶ τῆσ διορθώσεωσ τῶν νόμων. ὁρῶντα γὰρ αὐτὸν ἐν ταῖσ πλείσταισ πόλεσι διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἐπιχειρούντων ἐπανορθοῦν τοὺσ νόμουσ λυμαινομένουσ μὲν τὰσ προϋπαρχούσασ νομοθεσίασ, εἰσ στάσεισ δὲ τὰ πλήθη προαγομένουσ, ἴδιόν τι καὶ παντελῶσ ἐξηλλαγμένον νομοθετῆσαι. προσέταξε γὰρ τὸν βουλόμενον διορθῶσαί τινα νόμον, ὅταν ποιῆται τὴν περὶ τῆσ διορθώσεωσ συμβουλίαν, τὸν ἑαυτοῦ τράχηλον εἰσ βρόχον ἐντιθέναι, καὶ μένειν ἄχρι ἂν ὅτου τὴν κρίσιν ὁ δῆμοσ περὶ τοῦ διορθουμένου νόμου ποιήσηται, κἂν μὲν ἡ ἐκκλησία προσδέξηται τὸν ὕστερον γραφόμενον, ἀπολύεσθαι τὸν εἰσηγησάμενον, ἐὰν δὲ ἄκυρον ποιήσηται τὴν διόρθωσιν, παραχρῆμα θνήσκειν ὑπὸ τοῦ βρόχου σφιγγόμενον.

τοιαύτησ δὲ κατὰ τὴν διόρθωσιν τῆσ νομοθεσίασ οὔσησ, καὶ τοῦ φόβου τοὺσ νεωτέρουσ νομοθέτασ κολάζοντοσ, οὐδεὶσ ἐτόλμα περὶ νόμων διορθώσεωσ φωνὴν προί̈εσθαι·

ἐν παντὶ δὲ τῷ μετὰ ταῦτα χρόνῳ παρὰ τοῖσ Θουρίοισ τρεῖσ οἱ πάντεσ ἱστοροῦνται διορθωταὶ διὰ τό τινασ ἀναγκαίασ περιστάσεισ ἐπὶ τὴν ὑπὲρ τῆσ διορθώσεωσ συμβουλίαν παραγενέσθαι. νόμου γὰρ ὄντοσ, ἐάν τίσ τινοσ ὀφθαλμὸν ἐκκόψῃ, ἀντεκκεκόπτεσθαι τὸν ἐκείνου, ἑτερόφθαλμόσ τισ ἐκκοπεὶσ τὸν ὀφθαλμὸν καὶ στερηθεὶσ ὅλησ τῆσ ὁράσεωσ τῷ τὸν ἕνα ἀντεκκεκόφθαι τὸν δράσαντα ἔλαττον ὑπέλαβε πρόστιμον ἐκτῖσαι·

τυφλώσαντα γὰρ ἕνα τῶν πολιτῶν, εἰ τὸ κατὰ νόμον πρόστιμον ὁ πράξασ ὑπομένοι, μὴ τετευχέναι τῆσ ἴσησ συμφορᾶσ· δίκαιον οὖν εἶναι τὸν ἑτερόφθαλμον τὴν ὁρ́ασιν ἀφελόμενον ἀμφοτέρουσ ἐκκόπτεσθαι τοὺσ ὀφθαλμούσ, εἰ μέλλει τὴν ἴσην ἀναδέχεσθαι τιμωρίαν. διὸ καὶ περιαλγῆ γενόμενον τὸν ἑτερόφθαλμον ἀποτολμῆσαι λόγον ἐν ἐκκλησίᾳ διαθέσθαι περὶ τῆσ ἰδίασ συμφορᾶσ, ἅμα μὲν τοῖσ πολίταισ ἀποδυρόμενον τὴν ἰδίαν ἀτυχίαν, ἅμα δὲ συμβουλεύοντα τοῖσ πλήθεσι διορθώσασθαι τὸν νόμον·

τέλοσ δὲ δόντα τὸν τράχηλον εἰσ βρόχον καὶ ἐπιτυχόντα τῇ συμβουλίᾳ, ἀκυρῶσαι μὲν τὸν ὑπάρχοντα νόμον, βεβαιῶσαι δὲ τὸν διορθωθέντα, καὶ διαφυγεῖν τὸν τοῦ βρόχου θάνατον. δεύτεροσ δὲ διωρθώθη νόμοσ ὁ διδοὺσ ἐξουσίαν τῇ γυναικὶ ἀπολύειν τὸν ἄνδρα καὶ συνοικεῖν ᾧ ἂν βούληται.

τῶν γὰρ προβεβηκότων τῇ ἡλικίᾳ τισ, ἔχων γυναῖκα νεωτέραν καὶ καταλειφθείσ, συνεβούλευε τοῖσ Θουρίοισ διορθῶσαι τὸν νόμον καὶ προσγράψαι τὴν καταλιποῦσαν ἄνδρα συνοικεῖν ᾧ ἂν βούληται μὴ νεωτέρῳ τοῦ προτέρου· ὁμοίωσ δὲ κἂν ἀνὴρ ἐκβάλῃ γυναῖκα, μὴ γαμεῖν ἄλλην νεωτέραν ταύτησ τῆσ ἐκβληθείσησ. εὐστοχήσασ δ’ ἐν τῇ συμβουλίᾳ καὶ ἀκυρώσασ τὸν πρότερον νόμον διέφυγε τὸν ἐκ τοῦ βρόχου κίνδυνον·

τῆσ δὲ γυναικὸσ κωλυθείσησ νεωτέρῳ συνοικῆσαι, πάλιν ἔγημε τὸν ἀπολυθέντα. τρίτοσ δὲ νόμοσ διωρθώθη ὁ περὶ τῶν ἐπικλήρων, ὁ καὶ παρὰ Σόλωνι κείμενοσ.

ἐκέλευε γὰρ τῇ ἐπικλήρῳ ἐπιδικάζεσθαι τὸν ἔγγιστα γένουσ, ὡσαύτωσ δὲ καὶ τὴν ἐπίκληρον ἐπιδικάζεσθαι τῷ ἀγχιστεῖ, ᾧ ἦν ἀνάγκη συνοικεῖν ἢ πεντακοσίασ ἐκτῖσαι δραχμὰσ εἰσ προικὸσ λόγον τῇ πενιχρᾷ ἐπικλήρῳ. ὀρφανὴ γάρ τισ εὐγενὴσ ἐπίκληροσ, ἀπορουμένη παντελῶσ τῶν κατὰ τὸν βίον καὶ διὰ τὴν πενίαν οὐ δυναμένη συνοικῆσαι, κατέφυγεν ἐπὶ τὸν δῆμον, καὶ μετὰ δακρύων ἐκθεμένη τὴν ἑαυτῆσ ἐρημίαν τε καὶ καταφρόνησιν, πρὸσ δὲ τούτοισ ὑπογραψαμένη τὴν διόρθωσιν τοῦ νόμου, ὥστε ἀντὶ τῆσ ἐκτίσεωσ τῶν πεντακοσίων δραχμῶν γράψαι συνοικεῖν κατ’ ἀνάγκην τὸν ἄγχιστα γένουσ τῇ ἐπιδικασθείσῃ ἐπικλήρῳ·

τοῦ δὲ δήμου διὰ τὸν ἔλεον ψηφισαμένου διορθῶσαι τὸν νόμον, ἡ μὲν ὀρφανὴ τὸν ἐκ τοῦ βρόχου κίνδυνον ἐξέφυγεν, ὁ δ’ ἀγχιστεὺσ πλούσιοσ ὢν ἠναγκάσθη γῆμαι γυναῖκα πενιχρὰν ἐπίκληρον ἄνευ προικόσ. λείπεται δ’ ἡμῖν εἰπεῖν ὑπὲρ τῆσ τοῦ Χαρώνδου τελευτῆσ, καθ’ ἣν ἴδιόν τι καὶ παράδοξον αὐτῷ συνέβη.

ἐπὶ γὰρ τὴν χώραν ἐξιὼν μετὰ ξιφιδίου διὰ τοὺσ λῃστάσ, καὶ κατὰ τὴν ἐπάνοδον ἐκκλησίασ συνεστώσησ καὶ ταραχῆσ ἐν τοῖσ πλήθεσι, προσέστη πολυπραγμονῶν τὰ κατὰ τὴν στάσιν. νενομοθετηκὼσ δ’ ἦν μηδένα μεθ’ ὅπλου ἐκκλησιάζειν, καὶ ἐπιλαθόμενοσ ὅτι τὸ ξίφοσ παρέζωσται, παρέδωκεν ἐχθροῖσ τισιν ἀφορμὴν κατηγορίασ.

ὧν ἑνὸσ εἰπόντοσ καταλέλυκασ τὸν ἴδιον νόμον, μὰ Δι’, εἶπεν, ἀλλὰ κύριον ποιήσω· καὶ σπασάμενοσ τὸ ξιφίδιον ἑαυτὸν ἀπέσφαξεν. ἔνιοι δὲ τῶν συγγραφέων τὴν πρᾶξιν ταύτην περιτιθέασι Διοκλεῖ τῷ Συρακοσίων νομοθέτῃ. ἡμεῖσ δὲ ἀρκούντωσ τὰ περὶ Χαρώνδαν τὸν νομοθέτην διεληλυθότεσ βραχέα βουλόμεθα καὶ περὶ Ζαλεύκου τοῦ νομοθέτου διελθεῖν διά τε τὴν ὁμοίαν προαίρεσιν τοῦ βίου καὶ τὸ γεγονέναι τοὺσ ἄνδρασ ἐν πόλεσιν ἀστυγείτοσιν.

Ζάλευκοσ τοίνυν ἦν τὸ γένοσ ἐκ τῆσ Ἰταλίασ Λοκρόσ, ἀνὴρ εὐγενὴσ καὶ κατὰ παιδείαν τεθαυμασμένοσ, μαθητὴσ δὲ Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου.

οὗτοσ πολλῆσ ἀποδοχῆσ τυγχάνων ἐν τῇ πατρίδι νομοθέτησ ᾑρέθη, καὶ καταβαλόμενοσ ἐξ ἀρχῆσ καινὴν νομοθεσίαν ἤρξατο πρῶτον περὶ τῶν ἐπουρανίων θεῶν. εὐθὺσ γὰρ ἐν τῷ προοιμίῳ τῆσ ὅλησ νομοθεσίασ ἔφη δεῖν τοὺσ κατοικοῦντασ ἐν τῇ πόλει πάντων πρῶτον ὑπολαβεῖν καὶ πεπεῖσθαι θεοὺσ εἶναι, καὶ ταῖσ διανοίαισ ἐπισκοποῦντασ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν διακόσμησιν καὶ τάξιν κρίνειν οὐ τύχησ οὐδ’ ἀνθρώπων εἶναι ταῦτα κατασκευάσματα, σέβεσθαί τε τοὺσ θεούσ, ὡσ πάντων τῶν ἐν τῷ βίῳ καλῶν καὶ ἀγαθῶν αἰτίουσ ὄντασ τοῖσ ἀνθρώποισ, ἔχειν δὲ καὶ τὴν ψυχὴν καθαρὰν πάσησ κακίασ, ὡσ τῶν θεῶν οὐ χαιρόντων ταῖσ τῶν πονηρῶν θυσίαισ τε καὶ δαπάναισ, ἀλλὰ ταῖσ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν δικαίαισ τε καὶ καλαῖσ ἐπιτηδεύσεσι.

διὰ δὲ τοῦ προοιμίου προκαλεσάμενοσ τοὺσ πολίτασ εἰσ εὐσέβειαν καὶ δικαιοσύνην, ἐπέζευξε προστάττων μηδένα τῶν πολιτῶν ἐχθρὸν ἀκατάλλακτον ἔχειν, ἀλλ’ οὕτω τὴν ἔχθραν ἀναλαμβάνειν ὡσ ἥξοντα πάλιν εἰσ σύλλυσιν καὶ φιλίαν·

τὸν δὲ παρὰ ταῦτα ποιοῦντα διαλαμβάνεσθαι παρὰ τοῖσ πολίταισ ἀνήμερον καὶ ἄγριον τὴν ψυχήν. τοὺσ δὲ ἄρχοντασ παρεκελεύετο μὴ εἶναι αὐθάδεισ μηδὲ ὑπερηφάνουσ, μηδὲ κρίνειν πρὸσ ἔχθραν ἢ φιλίαν. ἐν δὲ τοῖσ κατὰ μέροσ νομοθετήμασι πολλὰ παρ’ ἑαυτοῦ προσεξεῦρε μάλα σοφῶσ καὶ περιττῶσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Diodorus Siculus, Library, book xii, chapter 17

(디오도로스 시켈로스, Library, book xii, chapter 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION