Ancient Greek-English Dictionary Language

ταλαίπωρος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ταλαίπωρος ταλαίπωρος ταλαίπωρον

Structure: ταλαιπωρ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: prob. a form of talapei/rios

Sense

  1. suffering, distressed, miserable

Examples

  • θυγάτηρ Βαβυλῶνοσ ἡ ταλαίπωροσ, μακάριοσ ὃσ ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου, ὃ ἀνταπέδωκασ ἡμῖν. (Septuagint, Liber Psalmorum 136:8)
  • σοφίαν γὰρ καὶ παιδείαν ὁ ἐξουθενῶν ταλαίπωροσ, καὶ κενὴ ἡ ἐλπὶσ αὐτῶν, καὶ οἱ κόποι ἀνόνητοι καὶ ἄχρηστα τὰ ἔργα αὐτῶν. (Septuagint, Liber Sapientiae 3:11)
  • ἔτι δ’ ὁ μὲν μηδεμίαν ὑπομένων λύπην, μηδ’ εἰ βέλτιον, τρυφερόσ, ὁ δὲ πᾶσαν ὁμοίωσ ὡσ μὲν ἁπλῶσ εἰπεῖν ἀνώνυμοσ, μεταφορᾷ δὲ λέγεται σκληρὸσ καὶ ταλαίπωροσ καὶ κακοπαθητικόσ· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 60:3)
  • ὢ ταλαίπωροσ· (Theophrastus, Characters, 9:3)
  • ἀλλ’ ὁ μὲν ταλαίπωροσ ἄνθρωποσ ἠτιμώσεται, ὅτι τοῦτον εἶδεν ἀδικοῦντα, τούτῳ δ’ ἀθῴῳ δώσετ’ εἶναι; (Demosthenes, Speeches 11-20, 369:1)
  • πολλοὶ δ’ ἐπιστέλλουσιν, ἑρμηνεὺσ δ’ ἐγώ, αἱ χεῖρεσ ἡ γλῶσσ’ ἡ ταλαίπωρόσ τε φρήν, κάρα τ’ ἐμὸν ξυρῆκεσ, ὅ τ’ ἐκεῖνον τεκών. (Euripides, episode 3:2)
  • εὖ γ’ ὁ κατάχρυσοσ εἶπε πόλλ’ Εὐριπίδησ, νικᾷ δὲ ’ χρεία μ’ ἡ ταλαίπωρόσ τέ μου γαστήρ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 19 1:1)

Synonyms

  1. suffering

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION