뜻

1. to dwell together, to live with
2. to live together, cohabit, marriage
3. he is associated, being versed
4. are associated, to cling closely
5. to colonise jointly with, to be thickly peopled

예문

• δοκεῖ τισ αὐτῷ συνοικεῖν Ἰδαία γυνή, ἱκανὴ μέν, ἀγροῖκοσ δὲ καὶ δεινῶσ ὄρειοσ, ἀλλ’ οὐ σφόδρα προσέχειν αὐτῇ ἐοίκε. (Lucian, Dearum judicium, (no name) 3:9)

  (루키아노스, Dearum judicium, (no name) 3:9)

• "ἕπεσθαι δὲ καὶ συνοικεῖν ἐμοί, πρῶτα μὲν θρέψῃ γεννικῶσ καὶ τοὺσ ὤμουσ ἕξεισ καρτερούσ, φθόνου δὲ παντὸσ ἀλλότριοσ ἔσῃ· (Lucian, Somnium sive vita Luciani, (no name) 7:3)

  (루키아노스, Somnium sive vita Luciani, (no name) 7:3)

• πλὴν ἀλλ̓ ἐκεῖναι μέν σοι κἂν ἐν γῇ μένουσι, τὸ δὲ Ἰδαῖον τουτὶ παιδίον ἁρπάσασ ἀνέπτησ, ὦ γενναιότατε θεῶν, καὶ συνοικεῖ ἡμῖν ἐπὶ κεφαλήν μοι ἐπαχθέν, οἰνοχοοῦν δὴ τῷ λόγῳ. (Lucian, Dialogi deorum, 3:2)

  (루키아노스, Dialogi deorum, 3:2)

• καὶ δεῖ τῶν ψυχικῶν πρῶτον καὶ μέγιστον ἀριθμεῖν τὴν ἄγνοιαν, δι’ ἧσ ἀνήκεστοσ ἡ κακία τοῖσ πολλοῖσ συνοικεῖ καὶ συγκαταβιοῖ καὶ συναποθνῄσκει. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 2:3)

  (플루타르코스, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 2:3)

• καὶ δεῖ τῶν ψυχικῶν πρῶτον καὶ μέγιστον ἀριθμεῖν τὴν ἄνοιαν, δι’ ἧσ ἀνήκεστοσ ἡ κακία τοῖσ πολλοῖσ συνοικεῖ καὶ συγκαταβιοῖ καὶ συναποθνῄσκει. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 8:2)

  (플루타르코스, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 8:2)

유사 형태

• συνοικεῖν (79)
• συνοίκους (42)
• συνοικοῦσαν (30)
• σύνοικον (28)
• συνοικῆσαι (26)
• συνοικίσαι (20)
• συνοικῶν (20)
• συνοικίζειν (18)
• σύνοικος (18)
• συνοικεῖ (17)
• συνοικισμὸν (16)
• συνοικίαν (15)
• σύνοικοι (14)
• συνοικήσασαν (12)
• συνοικισμοῦ (12)
• συνοικοῦντα (11)
• συνοικειοῦν (11)
• συνοικίσας (11)
• συνοικίας (10)
• συνοικοῦσα (10)
• συνοίκεε (8)
• συνοικέειν (8)
• συνοίκων (8)
• συνοικεῖται (7)
• συνοικήσας (7)
• συνοικοῦσιν (6)
• συνοικήσειν (6)
• συνοικήσει (6)
• συνοικήσασα (6)
• συνοικήσων (5)
• συνοικία (5)
• συνοικίᾳ (5)
• συνοικούσας (4)
• συνοικειῶν (4)
• συνοικεῖς (4)
• συνοικῇ (4)
• συνοικούσης (4)
• συνοίκησιν (4)
• συνοικήσῃ (4)
• συνοικοῦσαι (3)
• σύνοικα (3)
• συνοικιεῖν (3)
• συνοικίζων (3)
• συνοικήσεις (3)
• συνοικιῶν (3)
• συνοικισμὸς (2)
• συνοικοῦς (2)
• συνοικήσοντα (2)
• συνοικίσῃ (2)
• συνοικῆσαί (2)
• συνοικισμῷ (2)
• συνοικισμόν (2)
• συνοικοῦσάν (2)
• σύνοικός (2)
• συνοικουσῶν (2)
• συνοικέει (2)
• συνοίκοις (2)
• συνοικέεις (1)
• συνοίκημα (1)
• συνοικήσεως (1)
• συνοικήσωσι (1)
• συνοικειοῖ (1)
• συνοικέͅται (1)
• συνοικίαι (1)
• συνοικιῶ (1)
• συνοικοίη (1)
• συνοικοῦντι (1)
• συνοικῶνται (1)
• συνοικησάσης (1)
• συνοικήσητε (1)
• συνοίκιά (1)
• συνοίκου (1)
• συνοικῶ (1)
• συνοικήσασά (1)
• συνοικήσετε (1)
• συνοικίζει (1)
• σ[υνοικεῖν (1)
• συνοικέουσα (1)
• συνοικήσαντι (1)
• συνοικίσειν (1)
• συνοικιστήρ (1)
• σύνοικοί (1)
• συνοικέῃ (1)
• συνοικείτω (1)
• συνοικησάσῃ (1)
• συνοικητῆρα (1)
• συνοικέων (1)
• συνοικήσουσα (1)
• συνοικίαις (1)
• συνοικουρῇ (1)
• συνοικούσῃ (1)
• συνοίκεον (1)
• συνοικήσαντα (1)
• συνοικήσασιν (1)
• συνοικήσι (1)
• συνοικιστήν (1)
• συνοικοῖ (1)
• συνοικοῦντ (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.