Hellas Alive Dictionary - στρατηγος

Ancient Greek Dictionary

Second declension Noun; Masculine 자동번역 Transliteration:

Principal Part: στρατηγός στρατηγοῦ

Structure: στρατηγ (Stem) + ος (Ending)

A leader or commander of an army: general
The top official in any capacity (often used of various Roman ranks: consul, magistrate, etc.)

Second declension

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

καὶ ἐπεδέξατο Σίμων καὶ εὐδόκησεν ἀρχιερατεύειν καὶ εἶναι στρατηγὸσ καὶ ἐθνάρχησ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἱερέων καὶ τοῦ προστατῆσαι πάντων. (Septuagint, Liber Maccabees I 14:47)
Καὶ Πτολεμαῖοσ ὁ τοῦ Ἀβούβου ἦν καθεσταμένοσ στρατηγὸσ εἰσ τὸ πεδίον Ἱεριχὼ καὶ ἔσχεν ἀργύριον καὶ χρυσίον πολύ. (Septuagint, Liber Maccabees I 16:11)
«Τοῖσ χρηστοῖσ Ἰουδαίοισ τοῖσ πολίταισ πολλὰ χαίρειν καὶ ὑγιαίνειν καὶ εὖ πράττειν βασιλεὺσ καὶ στρατηγὸσ Ἀντίοχοσ. (Septuagint, Liber Maccabees II 9:19)
Γοργίασ δὲ γενόμενοσ στρατηγὸσ τῶν τόπων ἐξενοτρόφει καὶ παρέκαστα πρὸσ τοὺσ Ἰουδαίουσ ἐπολεμοτρόφει. (Septuagint, Liber Maccabees II 10:14)
ἀνάγκη δὲ καὶ θλῖψισ αὐτὸν καθέξει ὥσπερ στρατηγὸσ πρωτοστάτησ πίπτων. (Septuagint, Liber Iob 15:24)

A leader or commander of an army
- στρατηλάτης (a leader of an army, a general, commander)
- στρατάρχης (the general of an army)
- ἡγήτωρ (a leader, commander, chief)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

bab2min@gmail.com