Sense

1. A leader or commander of an army: general
2. The top official in any capacity (often used of various Roman ranks: consul, magistrate, etc.)

Examples

• τοὺσ μὲν ἄλλουσ ἔκπληξισ ἔλαβε καὶ πρὸσ τὸ πάθοσ ἀφωνία, Ιοὔδασ δὲ ὁ καὶ τὸν πατέρα πείσασ ἐκπέμψαι τὸ μειράκιον καὶ τἆλλα δραστήριοσ ὢν ἀνὴρ ὑπὲρ τῆσ τἀδελφοῦ σωτηρίασ ἔκρινε παραβάλλεσθαι, καί "δεινὰ μέν, εἶπεν, ὦ στρατηγέ, τετολμήκαμεν εἰσ σὲ καὶ τιμωρίασ ἄξια καὶ τοῦ κόλασιν ὑποσχεῖν ἅπαντασ ἡμᾶσ δικαίωσ, εἰ καὶ τὸ ἀδίκημα μὴ ἄλλου τινόσ, ἀλλ’ ἑνὸσ τοῦ νεωτάτου γέγονεν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 2 175:1)
• καὶ δεησόμεθά σου, στρατηγέ, κατακρίναντοσ τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ἀποθανεῖν συγκολάσαι καὶ ἡμᾶσ ὡσ τοῦ ἀδικήματοσ κεκοινωνηκότασ· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 2 191:1)
• " ὁ δὲ Φαινέασ μεσολαβήσασ "Ἀλλ’ οὔτε δίκαιον," ἔφησεν, "οὔθ’ Ἑλληνικόν ἐστιν, ὦ στρατηγέ, τὸ παρακαλούμενον. (Polybius, Histories, book 20, chapter 10 6:1)

Similar forms

• στρατηγὸν (676)
• στρατηγὸς (595)
• στρατηγῶν (592)
• στρατηγοὺς (356)
• στρατηγοῦ (332)
• στρατηγοὶ (321)
• στρατηγίας (191)
• στρατηγοῖς (189)
• στρατηγῷ (179)
• στρατηγίαν (164)
• στρατηγός (145)
• στρατηγόν (127)
• στρατηγεῖν (118)
• στρατηγούς (92)
• στρατηγοί (64)
• στρατηγίᾳ (47)
• στρατηγοῦντα (26)
• στρατήγημα (26)
• στρατηγήσας (26)
• στρατήγιον (24)
• στρατηγήματι (24)
• στρατηγικῇ (23)
• στρατηγικῆς (17)
• στρατηγικὴν (16)
• στρατηγίαις (16)
• στρατηγία (16)
• στρατηγιῶν (15)
• στρατηγικὸν (14)
• στρατηγοῦντι (14)
• στρατηγῆσαι (13)
• στρατηγίδα (12)
• στρατηγικῶν (12)
• στρατηγεῖ (9)
• στρατηγικὴ (9)
• στρατηγοῖσι (8)
• στρατηγικῶς (7)
• στρατηγικὸς (7)
• στρατηγίου (7)
• στρατηγικός (6)
• στρατηγικοὺς (6)
• στρατηγὶς (5)
• στρατηγίαι (5)
• στρατηγήσειν (5)
• στρατηγῇ (5)
• στρατηγικοῖς (4)
• στρατηγίῳ (4)
• στρατηγοίη (4)
• στρατηγίδες (4)
• στρατηγικοῦ (4)
• στρατηγικὰ (4)
• στρατηγίδος (4)
• στρατηγίδι (4)
• στρατηγὼ (4)
• στρατηγοῦσι (3)
• στρατηγήμασι (3)
• στρατηγική (3)
• στρατηγέοντα (3)
• στρατηγικήν (3)
• στρατηγοῦσιν (3)
• στρατηγέ (3)
• στρατηγίης (3)
• στρατηγεῖτε (2)
• στρατηγικά (2)
• στρατηγικῷ (2)
• στρατηγώ (2)
• στρατηγῆσαί (2)
• στρατηγικαῖς (2)
• στρατηγέειν (2)
• στρατηγεῖται (2)
• στρατηγιῶντα (2)
• στρατηγεῖς (2)
• στρατηγικὰς (2)
• στρατηγικοὶ (2)
• στρατηγῶ (2)
• στρατηγήσων (2)
• στρατηγίδας (2)
• στρατηγήματα (2)
• στρατηγείου (2)
• στρατηγικάς (2)
• στρατηγίσι (2)
• στρατηγῇς (1)
• στρατηγήσω (1)
• στρατηγοῦνθ (1)
• στρατηγεῖσθ (1)
• στρατηγήσει (1)
• στρατηγίῃ (1)
• στρα]τηγὸς (1)
• στρατηγέων (1)
• [στρατ]ηγοί (1)
• στρατηγήσεις (1)
• στρατηγικόν (1)
• στρατηγοῖσ] (1)
• στ[ρατη]γοῦ (1)
• ̔στρατηγοὺς (1)
• στρατηγῶσιν (1)
• στρατηγησάτω (1)
• στρατηγικούς (1)
• στρατηγίσιν (1)
• στρατηγοι (1)
• στρατήγει (1)
• στρατηγικαὶ (1)
• στρατηγοῦντ (1)
• στρατηγεῖσθε (1)
• στρ]ατηγοὺς (1)
• στρατηγικοί (1)
• [στρατη]γοὶ (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary