Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

σπείρω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: σπείρω

Structure: σπείρ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I sow

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σπείρω σπείρεις σπείρει
Dual σπείρετον σπείρετον
Plural σπείρομεν σπείρετε σπείρουσιν*
SubjunctiveSingular σπείρω σπείρῃς σπείρῃ
Dual σπείρητον σπείρητον
Plural σπείρωμεν σπείρητε σπείρωσιν*
OptativeSingular σπείροιμι σπείροις σπείροι
Dual σπείροιτον σπειροίτην
Plural σπείροιμεν σπείροιτε σπείροιεν
ImperativeSingular σπείρε σπειρέτω
Dual σπείρετον σπειρέτων
Plural σπείρετε σπειρόντων, σπειρέτωσαν
Infinitive σπείρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
σπειρων σπειροντος σπειρουσα σπειρουσης σπειρον σπειροντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σπείρομαι σπείρει, σπείρῃ σπείρεται
Dual σπείρεσθον σπείρεσθον
Plural σπειρόμεθα σπείρεσθε σπείρονται
SubjunctiveSingular σπείρωμαι σπείρῃ σπείρηται
Dual σπείρησθον σπείρησθον
Plural σπειρώμεθα σπείρησθε σπείρωνται
OptativeSingular σπειροίμην σπείροιο σπείροιτο
Dual σπείροισθον σπειροίσθην
Plural σπειροίμεθα σπείροισθε σπείροιντο
ImperativeSingular σπείρου σπειρέσθω
Dual σπείρεσθον σπειρέσθων
Plural σπείρεσθε σπειρέσθων, σπειρέσθωσαν
Infinitive σπείρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σπειρομενος σπειρομενου σπειρομενη σπειρομενης σπειρομενον σπειρομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓σπειρον έ̓σπειρες έ̓σπειρεν*
Dual ἐσπείρετον ἐσπειρέτην
Plural ἐσπείρομεν ἐσπείρετε έ̓σπειρον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσπειρόμην ἐσπείρου ἐσπείρετο
Dual ἐσπείρεσθον ἐσπειρέσθην
Plural ἐσπειρόμεθα ἐσπείρεσθε ἐσπείροντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐ γὰρ ἐν φίλοισ ὁ μῦθοσ, οὐδὲ πᾶν ἀναπτύξαι πρέπει πρὸσ φῶσ παρούσησ τῆσδε πλησίασ ἐμοί, μὴ σὺν φθόνῳ τε καὶ πολυγλώσσῳ βοῇ σπείρῃ ματαίαν βάξιν εἰσ πᾶσαν πόλιν. (Sophocles, episode 4:3)
  • σὺ οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, πότερον ἡγῇ κρεῖττον εἶναι ἑνὶ τούτων τῶν σπόρων χρῆσθαι ἐκλεξάμενον, ἐάν τε πολὺ ἐάν τε ὀλίγον σπέρμα σπείρῃ τισ, ἢ ἀρξάμενον ἀπὸ τοῦ πρωιμωτάτου μέχρι τοῦ ὀψιμωτάτου σπείρειν; (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 17 6:1)
  • πολὺ δ’ οἶμαι καλλίων σπουδὴ περὶ αὐτὰ γίγνεται, ὅταν τισ τῇ διαλεκτικῇ τέχνῃ χρώμενοσ, λαβὼν ψυχὴν προσήκουσαν, φυτεύῃ τε καὶ σπείρῃ μετ’ ἐπιστήμησ λόγουσ, οἳ ἑαυτοῖσ τῷ τε φυτεύσαντι βοηθεῖν ἱκανοὶ καὶ οὐχὶ ἄκαρποι ἀλλὰ ἔχοντεσ σπέρμα, ὅθεν ἄλλοι ἐν ἄλλοισ ἤθεσι φυόμενοι τοῦτ’ ἀεὶ ἀθάνατον παρέχειν ἱκανοί, καὶ τὸν ἔχοντα εὐδαιμονεῖν ποιοῦντεσ εἰσ ὅσον ἀνθρώπῳ δυνατὸν μάλιστα. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 324:3)
  • ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωποσ, τοῦτο καὶ θερίσει· (PROS GALATAS, chapter 1 155:2)

Synonyms

  1. I sow

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION